Keuring

Vandaag is de eerste dag dat er eigenlijk niet echt meer vocht tussen de tenen vandaan komt. Om toch zo snel mogelijk te herstellen krijg ik de sterrenstatus en duwt Mariëlle me door het ziekenhuis van afspraak naar afspraak in een karretje.

Het gesprek bij de Hematoloog verloopt als anders, bloedwaardes (vingerprikje) zijn prima. Niets bijzonders te melden.

Daarna volgt het gesprek met de keuringsarts, of eigenlijk de keuring. Lymfeklieren zijn goed, longen klinken goed, organen zijn okay, alles wel prima eigenlijk. De voet moet wel herstellen maar het herstel is niet een voorwaarde voor de transplantatie. Het advies is wel om elke dag een stukje te fietsen om conditie op te bouwen 🥵Maandag belt de arts met de uitslagen en om te bespreken hoe we de voet verder gaan behandelen als die nog problemen geeft.

Dan nog even kennismaken met de verpleegkundige.

Tot slot kennismaken met de verpleegkundig specialist. Dit is eigenlijk vergelijkbaar met het soort gesprek dat ik eerder had met de palliatief verpleegkundig specialist. Deze mensen hebben veel ervaring binnen hun specialisme en kunnen antwoord geven op inhoudelijke vragen zoals: wat kan ik verwachten, hoe ga ik me voelen. De meer praktische zaken dus. Zoals het er nu naar uit ziet zal de misselijkheid en braken wel meevallen bij de behandeling die ik ga krijgen. Uitdagingen zijn vooral (extreme) vermoeidheid over een langere periode, gebrek aan eetlust en dan toch moeten eten. En natuurlijk de immuun reactie waardoor met name de huid klachten gaat geven. Maar het blijft natuurlijk afwachten hoe alles gaat verlopen omdat dit bij iedereen anders is.

De beenmergpunctie is bij nader inzien toch niet nodig, maar wel moeten nog witte bloedcellen worden verzameld. Dit gebeurt op de afdeling Hemaferese. Het idee is als volgt, dikke naald in de arm, kwart litertje bloed naar het apparaat, witte bloedcellen worden er uit gefilterd door centrifugeren, en het bloed zonder witte bloedcellen gaat weer terug de arm in. Tenminste, als de verpleegkundige de stuwband los doet na de bloedafname 😳. Het begon serieus zeer te doen toen het apparaat het bloed probeerde in de arm te pompen.

Maar voor de hemaferese eerst nog even wat bloed afnemen als die naald toch in de arm zit kan dat gelijk mooi mee.

Het was een ontspannen behandeling.

Nog twee klusjes te gaan, röntgenfoto van de longen en een hartfilmpje. Beide was zo gepiept, maar Mariëlle moest me wel een flinke afstand door de gangen duwen in mijn karretje.

Gelukkig hadden we bolletjes en krentenbollen meegenomen van thuis, want zelfs de koffie corner was gesloten. Op de afdelingen was gelukkig wel gratis koffie.

Morgen chemo…