Ik schrijf dit blog pas 2 dagen later dus heb een beetje moeite om me te herinneren hoe de dag precies is verlopen.
Het is de dag van de bestraling. Ik wordt weer op transport gezet, is wel gezellig weer zo’n ritje.
Bij Radiologie kent de laborante me nog van de behandeling van vorig jaar december. Ze is echt oprecht verbaasd hoe goed ik er uit zie. 5 jaar geleden was behandeling nog niet goed mogelijk en was stamceltransplantatie uitgesloten. Ze kan er echt niet over uit. Het geeft me een dankbaar gevoel, het is niet vanzelfsprekend dit traject!
De bestraling zelf is niet erg, ik voel het op bepaalde delen in mijn lijf wel een beetje pruttelen, maar dat kan suggestie zijn natuurlijk. In mijn mond proef ik ook heel even een raar smaakje. De behandeling verloopt probleemloos.
Als ik weer terug ben eet ik de andere helft van mijn lunch. En dan… tja, dan wordt ik wel heel moe en voel me ellendig. Dus tijd weer voor een dutje. De verpleging heeft de kamer al donder gemaakt en er wordt me geadviseerd met het bezoek straks echt heel rustig aan te doen.
Okay, ik voel me nu toch wel echt ellendig worden maar kom uiteindelijk de dag door natuurlijk.
2 reacties op “Dag -1”
Wat bijzonder dat de laborante je herkende en
je er nu zo goed uit vond zien. Dat is ook wel een heel verschil Mark!
Ook voor de laborante een opsteker kan ik me voorstellen! Wij ervaren het ook wel als een wonder hoe het nu met je gaat afgezet tegen vorig jaar.