Op de een of andere manier ben ik echt enorm van de leg. Niet goed geslapen, voel me beroerd, zal een combinatie van factoren zijn waarschijnlijk. Vorige week zondag volde ik me ook niet top, misschien is er toch iets op de zaterdag dat ik eet of drink waar mijn lijf het niet mee eens is.
Mariëlle is jarig vandaag en de kinderen hebben een heerlijk ontbijtje voor haar gemaakt.
Via WhatsApp kijk ik mee, maar dat blijkt toch wel vermoeiend, ik moet er helemaal van bijkomen.
Vandaag heb ik een verpleegster die ik de afgelopen dagen ook had, en tja, we begrijpen elkaar niet helemaal, om het netjes te zeggen. We hebben een paar akkefietjes, maar ik weet het netjes te houden, ze probeert ook haar werk te doen. Er wordt enorm gepusht dat ik morgen naar huis kan, maar op een simpele vraag hoe laat het ontslag is, krijg ik geen antwoord. Ik begin voor het eerst in de bijna 4 weken geïrriteerd te raken, maar weet me te beheersen. Gewoon door logische feitelijke vragen te blijven stellen. Er zijn toch allemaal vaste procedures? Ontslag is aan de orde van de dag, waarom niet meer duidelijkheid. De verpleegster is uiteindelijk degene die haar cool verliest en zegt: wij zijn maar de verpleging, de arts bepaalt het moment van ontslag. Bingo, ik heb mijn antwoord 😊
Mariëlle en Julia komen weer langs. Gisteren heeft Julia het kado van mij voor Mariëlle ingepakt voor me en meegenomen, dat kan ik nu mooi geven.
De avond gebruik ik nog om me ellendig te voelen en me mentaal voor te bereiden op mijn reis naar huis morgen 😕 Mijn spullen vast inpakken lukt me niet, maar het lukt me nog wel even te douchen dus ik ga lekker fris mijn bed in.
Één reactie op “Dag 19”
Wat gaaf Mark dat je ondanks je niet top voelen je er toch nog bij was via What’s App op Mariëlle’s verjaardag. En mooi en lekker het feestelijk versierde eten te zien. Knap gedaan hoor👍En wat een goed idee om de jarige zo toch te kunnen verrassen met een pakje.
Lest best slaat niet op je laatste verpleegster maar je kunnen inhouden weer gelukt🤗En Bingo.