Ohhhh wat heb ik lekker geslapen vannacht. De bloedsuiker controle was mooi ruim voor het ontbijt, ontbijt liep goed..
Ik vraag de verpleegkundige wat de planning is vandaag. Ze heeft tussen 9:30 en 10:30 overleg met de Hematoloog en die doet dan later zijn/haar ronde.
Ik doe heerlijk een dutje. De verpleegkundige komt weer verslag doen. Het wordt duidelijk dat mijn bloedplaatjes zijn gedaald dus ik mag nog niet naar huis.
Na de lunch komt de zaal arts nog even toelichten. Bloedplaatjes zijn gedaald en dat is niet de bedoeling. Ik vraag of ze al een verklaring hebben voor het vocht bij de longen en in de buik (ik ben het niet vergeten te vragen😊). Er kunnen 4 oorzaken zijn, twee zijn volgens haar niet van toepassing, de andere twee zijn, probleem met het hart of de lever. Ze geeft aan beide scenario’s verder uit te diepen.
Duidelijk is dat de situatie nog te precair en complex is om me naar huis te sturen. Ik moet even omschakelen natuurlijk maar ik vind het prima!
Mijn pa en Julia waren natuurlijk van plan me thuis te brengen en die laten zich niet zomaar buiten spel zetten vandaag. Eigenlijk mag ik maar 1 bezoeker per dag. Ik vraag aan de verpleegkundige of er voor één keer een uitzondering kan worden gemaakt. Ze gaat echt voortvarend aan de slag. De afdelingsverantwoordelijk geeft akkoord, de beveiliging wordt ingelicht, het wordt in het dossier vermeld, toegangskaart wordt geschreven… Alles geregeld!
Ik moet wel zeggen dat de glimmende prof aan mijn bed woensdag, wel effect begint te hebben. Op lange termijn zijn de vooruitzichten goed. Dat signaal durfde eerder niemand te geven. Mijn opname nu is maar een tijdelijk probleem, komt wel goed. De donkere wolk boven mijn hoofd is langzaam verdwenen merk ik. En misschien wordt ik thuis ook meer met verleden en ziek zijn geconfronteerd dan hier in mijn veilige ziekenhuisbedje. Maar goed, die wolk is weg en die blijft gewoon weg, garanties heeft niemand, nieuwe mindset, op naar de toekomst!
Vervelen doe ik me gelukkig nog niet. Ik zit heel veel te WhatsAppen en dat is super gezellig. De ontwikkelingen gaan zo snel dat ik ook nog niet kan verwijzen naar mijn blog.. dus kan iedereen persoonlijk vertellen dat mijn vakantie nog wat langer duurt😉 Er wordt echt meegeleefd, en dat voelt echt super goed!
De Hematoloog van dienst kwam nog langs. Werkelijk zonde van mijn tijd. Niet meer bekend dan vanmorgen, maar wel aangeven dat als de bloedplaatjes morgen stabiel zijn ik naar huis mag. Stabiel in 1 dag, hoe dan? Op de vraag over het vocht had ze geen antwoord, kan ook door de aangedane lymfeklieren komen. Maar die behandeling gaat het probleem toch gewoon oplossen? Hoef ik me op lange termijn toch niet echt zorgen om te maken? 🤨 nou dat weet ik niet hoor.. pfff. Dit gesprek ga ik gauw vergeten, totaal nutteloos. Geen nieuwe info…
Het bezoek van pa en Julia was natuurlijk gezellig, daarna nog even via FaceTime mijn moeder wat aandacht gegeven 😉
Daarna nog een prik in de buik, weer een poging van de artsen om de boel onder controle te krijgen, we moeten het resultaat even afwachten.
Tijd om lekker te gaan slapen…
Één reactie op “Dag 143”
Mooi begin Mark, dat je lekker geslapen hebt.En daarna zelfs nog heerlijk dutte. En nog niet naar huis hoefde, zo kloppend met jouw gevoelens. We blijven hopen dat dat echt op de juiste tijd zal zijn!!!
Gezellig maar ook bijzonder dat Pa en Julia samen bij je mochten komen.
Goed dat je ook daarvoor ging, en bijzonder fijn dat je daarna nog energie had zodat ik via FaceTime jou toch ook weer kon zien en horen. Heerlijk je zag er al zoveel beter uit!
Ik ben natuurlijk ook heel benieuwd hoe het verder zal gaan dit weekend, Mark👍😁❣️☀️Natuurlijk weer het allerbeste gewenst. 😍