Categorieën
Mark 2.0

Dag 154

Ik heb vannacht heel onrustig geslapen. Ik heb te veel energie. Soms heb je wel eens van die dingen in je leven dat ze denkt: hoe zit dat? Gisteren was Julia op visite bij mijn schoonmoeder (haar oma) en ze vertelde daar het een en ander over. Soms worden dingen dan opeens heel helder. Heerlijk! Weer iets waar ik niet meer over hoef te twijfelen en wat ik achter me kan laten, wat een treurigheid. Op naar Mark 2.0 zonder ballast👍

Ik ben op tijd op om nog even te douchen in de ochtend voor de PET CT scan. Ik moet nuchter zijn dus nog even geen ontbijt. Ik moet wel 1 liter water drinken. De eerste 250 ml is geen probleem, de tweede gaat ook, maar de derde gaat heel lastig. Gelukkig blijkt het geen probleem, 750 ml is genoeg! De scan verloopt verder zonder problemen, ik kan prima stilliggen.

Terug op mijn kamer snel lunchen want begin nu toch wel trek te krijgen. Ik vraag een pizza punt (heel veel zin in) en dat blijkt gelukkig mogelijk. Maar, hmm, het smaakt niet zo. Aan de andere kant, een boterham had ik helemaal niet naar binnen gekregen. Voor de energie nog een yoghurt/kwarkje.

Vanmiddag stond eigenlijk ook de tweede Corona vaccinatie op de planning. Die wordt verschoven naar morgenochtend.

Bij het vieruurtje vragen ze of ik een ijsje wil testen. Natuurlijk! Het is voor mensen die moeten aansterken. Mijn ervaring met dit soort producten is ronduit negatief. Even later komen ze nog met de echte snacks en ik neem saté. Beide bevallen me niet, de saté is zo droog dat zelfs met water ik het haast niet krijg weggespoeld. Ik ben daarna ook echt misselijk, geen idee door wat, waarschijnlijk door het ijsje.

Ik heb nog even een gezellige video call met Agnes en Harry. En ik heb Erik ook even gesproken vanmorgen. We zijn allemaal weer helemaal bijgekletst.

Mijn favoriete zaalarts komt langs met een collega. Het plan van aanval is niet verder de wachten op de uitslag van de scan maar met de R-CHOP chemo te starten morgen. Ook het vocht in de buik en achter de longen wordt dan aangepakt.

Voor het eerst wil ook het avondeten echt niet lukken. Julia is er inmiddels en zelfs haar gezelschap helpt niet genoeg.

Als Julia weer is vertrokken klets ik bij met de verpleegkundige. Ze vragen regelmatig ook naar de privé situatie, en vorige week vroeg de verpleegkundige of ik nog een baan had. Trots vertelde ik dat tijdens mijn ziekte een promotie gewoon is doorgezet, en dat ik gewoon nog steeds een baan heb. De verpleegkundige van vandaag had het verhaal opgepikt want het verhaal was dus blijkbaar rond gegaan. Mooiste was dat ze zei dat ze het me gunde, en dat het vaak heel anders is en patiënten hun baan kwijt raken.

Zo blogje af, lekker slapen! Wordt pittig dagje morgen…

3 reacties op “Dag 154”

Nou Mark, er gaat weer behoorlijk wat moed van je gevraagd worden!
Maar wel gelukkig dat morgen de behandeling al gestart wordt!
Wel ellendig dat het eten je niet smaakte vandaag, zelfs last van het ijsje.
Maar fijn dat de verpleging ook belangstelling heeft voor je privé leven!
Het is ook best bijzonder dat je nog steeds je baan hebt, zelfs met promotie. Ik denk dat jij met je inzet dat zelf hebt verdiend!
Wat je aan het begin schreef, Mark zonder ballast, daar moet je je aan vasthouden.
De nieuwe behandeling vraagt alles van je!
Dus nu even alleen aan jezelf denken ! (Wel moeilijk)
Veel sterkte morgen en we denken aan je!
Hou je haaks, liefs ons 🚻💋💚

Na alles gelezen te hebben dacht ik ook nu weer Mark je blijft leren, zoals Oma altijd zei. Gelukkig kon je ook nu weer goed met alles omgaan. Zelfs na een rusteloze nacht op tijd opstaan en je zonder gegeten te hebben klaar te maken voor de scan. Knap hoor, en ook het wel heel veel moeten drinken.
Wel weer heel fijn het meeleven van de verpleging, en van je collega’s. En dat Julia weer bij je kon zijn.
Morgen dus weer een bijzondere dag de tweede corona vaccinatie en het plan om al met de chemo te gaan beginnen.
Voor jou 😘natuurlijk weer heel veel sterkte gewenst, en liefs en wijsheid ook om je heen👍❣️

Toch een goed bericht dat je gewoon je 2 vaccinatie mag hebben. Dat hadden ze vast niet gedaan als je heel ziek bent. Dus dat is alvast een positieve gedachte. Want ik hoor dat er ook enkele daar een week ziek van zijn. Het beste met de chemo kuur. 🤗

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *