Dag 187

Donderdag overdag ging het nog wel, ik zat natuurlijk te wachten op de dip van de chemo. Nou die kwam ‘s nachts. Ik wist echt niet meer hoe ik moest liggen. Mijn ribben deden zeer, mijn longen deden pijn. Ik probeerde hoesten te voorkomen maar toen ik eenmaal toch goed ging hoesten werd de pijn minder🤔

Mijn ademhaling was heel schokkerig en praten lukte niet meer. In de ochtend heb ik Julia zo goed mogelijk verteld waar ik last van had (verhoging, uitgeput, waar ik precies pijn had). Julia had een dagje vrij en heeft toen het echt kritisch was elk half uur, en later elk uur even bij me gekeken. Ik heb bijna de hele dag geslapen.

‘s Avonds stond er frietjes op het menu, nou dat ging het echt niet worden hoor! Gelukkig heb ik mijn diepvries nood rantsoen (tagliatelle met roomsaus en paddenstoelen). Dat gleed gelukkig goed naar binnen. Het viel gelukkig ook goed! Daarna voelde ik me ook iets beter.

Zaterdag had ik het idee dat ik de weg naar boven weer gevonden had, er was geen sprake meer van dat ik misschien opgenomen zou moeten worden. Maar met de lunch ging het mis, toch te veel of niet waar mijn buikje trek in had, mijn maag was echt van steek. Toch lukt het me om te douchen (Ohh heerlijk hoor), en als beloning krijg ik van Julia een schoon bedje😊 Het avondeten (nassi) wilde ook niet echt naar binnen. Was ik lekker bezig met bijvoederen, ben ik nu weer even terug bij af.

In de nacht van zaterdag op zondag (we gingen allemaal vrij laat slapen) had ik opeens honger. Geen trek, maar echt honger! Maar nog wel met kwetsbaar maagje natuurlijk. Het grappige is dat mijn lijf vrij goed weet wat goed is. Niet altijd weet ik waar ik zin in heb, maar net als de dames van de keuken in het ziekenhuis dan dingen op gaan noemen heb ik dat thuis ook. Gewoon even met open blik in de voorraad kijken tot het signaal komt: ja dat! In dit geval waren dat kaasvlinders, ‘s middags was dat een waterijsje. Het werkte, maar het duurde wel even voor ze gezakt waren, ik ook genoeg had gedronken en ik dus kon gaan slapen. Toch op tijd opgestaan om te ontbijten en de pillen in te nemen. Daarna toch maar beetje bijslapen na het heel korte nachtje 😉

Voor de lunch word ik wakker gemaakt, maar mijn ontbijt zit nog hoog. Dus rustig aan opstaan, en hopen dat mijn maag weer tot rust komt.

Julia maakt bagels met mozzarella in de Airfryer, heel lekker en mijn maag lijkt het te accepteren.

Het lastige is dat het weer iets beter gaat, en dat ik dan ook weer wat meer moet gaan bewegen anders krijg ik te veel spanning in mijn lijf en krijg ik last van mijn maag. Na de lunch echt heerlijk even in de tuin gezeten. Volledige ontspanning, de hond is helemaal chill en ligt op de takken van de druif te kauwen die gesnoeid is. De temperatuur is bijna perfect, soms is het windje wat frisjes. Op een gegeven moment merk ik dat het ‘op’ is. In etappes ga ik naar boven. Nog even mijn was uit de droger halen, opvouwen en in mijn kast leggen. Julia vraagt of ze moet helpen, ja graag!

Dan is het tijd om F1 te kijken, maar achteraf was dat te veel. Ik begin toch beetje uitgeput te raken en er begint zich spanning op te bouwen in mijn lijf. Als we gaan eten en ik overeind kom laat mijn maag weer even goed van zich horen. Er komt zoals voorgaande keren niets uit, en ja het lucht op, maar eten is daarna toch even lastig. Het lukt me om iets te eten en te drinken, maar soepel gaat het niet. Vandaag heb ik wel voor het eerst weer alle maaltijden beneden en dus niet in bed gegeten. Wouter vertelt dat hij binnenkort met Demi een midweekje op vakantie gaat, kijk dat ik leuk nieuws natuurlijk👍

Hoewel het weer iets beter gaat en ik dus uit de echte gevaren zone ben, ben ik wel echt veel gezondheid, gewicht en conditie kwijt geraakt de afgelopen tijd. Ik heb echt het idee dat ik nog een rondje chemo niet ga redden, maar we zullen zien over anderhalve week wat er gaat gebeuren.

In de reacties wordt ik vaak een strijder genoemd, en ik denk dat die eretitel de lading wel dekt, ook vandaag, ik voel dat de bloedwaarden nog echt heeel laag zijn, probeer ik toch weer te werken aan het opbouwen van conditie en het voorkomen van verder verval. Het vocht in de buik neemt af maar dat verklaart nog niet het enorme gewichtsverlies. Volgens de BMI berekening van het Voedingscentrum zou ik nog 8 kilo kunnen afvallen voor er licht ondergewicht ontstaat, nou dat gaat niet gebeuren hoop ik maar geeft me wel rust dat ik nog niet in de buurt ben van de gevaren zone.

Conclusie: de dip overleefd maar ben weer heel diep gegaan. Nu niets forceren maar weer werken aan verbetering van de conditie!