Elke dag gaat het een beetje beter, het hoesten wordt nu echt verwaarloosbaar. Eten lukt nog niet in grote hoeveelheden, maar ik begin nu wel regelmatig echt trek te krijgen.
Gisteren werd ik gebeld of ik vanmiddag bij de KNO arts kon komen. Ik wil snel duidelijkheid, dus ja graag! Schoonpa was gelukkig weer beschikbaar om me te rijden want dat lukt me echt nog niet zelf.
Het consult was op zijn zachtst gezegd ‘bijzonder’ op een positieve manier. De arts in opleiding was goed voorbereid en had mijn medische geschiedenis goed bestudeerd. Ik denk dat ze op het ergste was voorbereid, nou ik ook! Ik was bang dat ik voor het onderzoek een dikke slang met camera in mijn keel zou krijgen met alle ellende van dien. Ik had mijn schoonpa in de wachtkamer achtergelaten om hem de drama’s van het kokhalzen en zo te besparen.
Ze begon met controle van de neus en de oren, gewoon grondig zodat we niets over het hoofd kunnen zien. Alles ziet er prima uit. Dan het onderzoek van de keel. Tegenwoordig is dat gewoon een heel dun draadje dat de neus in gaat, bestuurd kan worden zodat de bocht om naar de keel geen probleem is. En dan langzaam zakken langs de buis van Eustatius, en dan zo de keel in. Het strottenklepje dat op de PET CT oplichtte ligt er prachtig bij, geen afwijkingen te zien, de slijmvliezen mooi roze, helemaal top. Dan nog even iets verder naar de stembanden. Ik kan meekijken, het ziet er echt prachtig uit. Even aaaaaaa zeggen zodat we nog in de plooien van het strottenhoofd kunnen kijken, ook daar heeft zich niets verstopt. Het is niet duidelijk wat er op de PET nog zichtbaar was als afwijking. Nu moet ik zeggen dat ook de afgelopen dagen het hoesten nog weer minder is geworden, bij het eten en drinken is het geen hoest meer maar meer een aanstellerig kuchje. Nou ja, als het zo doorzet is alles straks weer fris en fruitig in de luchtpijp. Voor de zekerheid nog even een controle over 4/6 weken. En als ik iets verdachts voel mag ik direct op de spoed poli komen. Al met al voelde het uiteindelijk als een uitje, alsof ik naar een feestje ben geweest. Het was een positieve ervaring, de arts was echt heel meelevend en maar ook heel kundig.
Terug in de auto voel ik nu langzaam wel de ontlading komen. Weer op krachten (en op gewicht) komen wordt nog een klusje, maar we gaan weer bouwen aan herstel, dat is beter dan werken om het verval tegen te gaan.
We eten vandaag frietjes, maar ik heb zin in McD. Julia haalt wat voor me bij de McD (en ook wat voor Wouter en zichzelf) en we eten er frietjes uit de Airfryer bij. Mariëlle doet niet mee, ze gaat zo gezellig naar een concert/festival bij ons bij de plas.
Nog even een blog en dan lekker slapen, het lijf de kans geven weer verder te herstellen…
2 reacties op “Dag 199”
Weer, goed nieuws Mark, ook dat je alweer een beetje beter voelt.👍Wat geweldig fijn dat je al zo snel kon komen voor het KNO-onderzoek. En zoals je het beschrijft, wat een meevaller en rust, met de arts deze keer. Ja met alles. En dat je mee mocht kijken, ik zie het al lezend voor me. Je beschrijft het zo goed. En de uitslag, fantastisch❣️
Gezellig thuis, een Mac-feestje, heel begrijpelijk en lekker hoor😁
Marielle naar een Concert/festival, zal vast ook feestelijk geweest zijn. Ik ben er reuze benieuwd naar.
Fijn weekend samen o.a. lekker nagenietend 👍❣️☀️
Wat fijn Mark, zo’n arts waar je een positieve ervaring bij hebt.
En wat een verademing dat de onderzoek methode zo verbetert is!
Want dat gemartel is best een dingetje hoor!
Heerlijk dat vader en schoonvader je zo lekker helpen door met je mee te gaan.
Doet een mens goed.
En werk nu maar lekker aan je herstel, veel rusten en je laten verwennen!
Fijn weekend samen en hou je haaks hè op de weg naar herstel!
Liefs ons 🚻💚💋