DAG 233

Gisteravond voelde ik me niet top, toch maar even temperatuur opnemen, 38,5. Voorheen (weet niet of het nog steeds geldt) moest ik contact opnemen met de Hematoloog als het hoger was dan 38,5. Maar het meest spannend is natuurlijk of de operatie van morgen in gevaar komt. Op de een of andere manier ben ik heel relaxed over de operatie, het kan zijn dat ik een voorgevoel heb dat het toch niet doorgaat of dat de operatie een appeltje eitje wordt.

Gedurende de nacht schommelt mijn temperatuur maar komt niet echt veel boven de 38,5 en ik voel me prima. Als ik wakker word heb ik 38, maar na het douchen is het al 37,5 en nog even later is het 37 🤷‍♂️ Nou ja prima, we gaan gewoon volgens planning naar Leiden en zien wel.

Mijn pa komt ons ophalen en we rijden naar Leiden. Mooi op tijd zijn we er. Ik krijg gelijk een bed toegewezen en Julia blijft nog even voor de intake. Na de intake mag ze niet blijven en gaat met opa mee naar oma. Het is 11:30 en 13:45 is de verwachting dat ik wordt opgehaald voor de operatie. Ik heb vannacht niet best geslapen dus ik doe lekker rustig aan en kijk wat tv.

Ik moet twee paracetamol innemen voor ik word opgehaald, als voorbereiding, maar die kan ik natuurlijk nooit doorslikken. Ik besluit ze op te lossen in wat water maar die krengen werken niet mee en de tijd dat ik wordt opgehaald komt rap dichterbij. Ik besluit dan toch maar de twee kleine overgebleven schijfjes door te slikken. Dit is een grote inschattingsfout. Het schiet verkeerd, gelukkig kan ik door goed hoesten ze er weer uit krijgen maar het gaat met veel geweld. Toch maar even in de kast van de verpleging kijken of ik iets kan vinden om het tablet mee fijn te stampen, ik vind een rietje en met wat moeite lukt het. Pfff..

Om 13:45 wordt ik inderdaad opgehaald en voorbereid op de operatie. De chirurg komt even langs. Op de scan van gisteren is te zien dat de lymfeklieren in de hals behoorlijk zijn toegenomen hij wil dus niet alleen een biopt uit de keel nemen maar ook een klein sneetje in de hals maken en een biopt nemen van de lymfeklier. De operatie wordt dus een tikje serieuzer maar ik vind het prima, ben er nu toch.

De anesthesioloog komt ook even langs en ziet ik mijn status dat ik allergisch ben voor opiaten, geen idee hoe dat er in gekomen is, ik had ooit een reactie op codeïne en dat is ook een opiaat blijkbaar. Volgens de anesthesioloog is het leven minder leuk zonder opiaten 😂 dus hij gaat ze gewoon toedienen tijdens de operatie, en de boel goed in de gaten houden.

Ik wordt naar de operatiekamer gebracht en ben onderdeel van alle voorbereidingen. Ze stralen uit dat ze goed weten waar ze mee bezig zijn, dus ga met een gerust hart onder narcose. Omdat de operatie uitgebreider is dan gepland (kwartier voor de keel en half uur voor de hals) mag ik vandaag niet naar huis, er wordt vast een bedje voor me geregeld.

Ik wordt rustig wakker, tijdens de operatie ben ik geïntubeerd maar als ik wakker ben is de tube er gelukkig al uit. Het wakker worden gaat bijzonder soepel. Ik krijg lekker een ijsje en dat gaat prima naar binnen dus slikken is nog geen probleem 👍

Vrij snel wordt ik naar de afdeling teruggebracht, als het goed blijft gaan de komende twee uur mag ik toch gewoon naar huis.

Ik weet niet wat die chirurg klein vind maar ik vind het een behoorlijke snee geworden! Ik lijk wel het monster van Frankenstein 😂 Als de hechtingen los laten valt mijn hoofd er af 🤣.

Sinds gisteravond heb ik niets gegeten en sinds vanmorgen 9:30 ook niets meer gedronken. Ik mag wat eten en ik kies een krentenbol en cola. Dat gaat soepel naar binnen. Even later komt een andere verpleegkundige en die geeft aan dat een blokje kaas en een soepje wel een goed idee is. Helaas gaat dat niet soepel naar binnen! Ik heb het echt te kwaad maar werk het toch naar binnen. Beter dat het hier niet lekker gaat dan thuis en ik moet toch wat meer eten dan een krentenbol natuurlijk. Tegen de tijd dat Julia me op komt halen op de afdeling kan ik al bijna niet meer praten. De verpleging wil naar huis het is inmiddels bijna 19:00 uur, dus ze laten me gewoon gaan. Vorige keer met de bloedplaatjes transfusie, liep het ook uit, ook op die afdeling, ook toen werd ik er een beetje onhandig uitgeschopt. Het komt wel goed, even rustig aan doen, niet te veel praten en dan is het over een uurtje of twee wel weer okay.

Als we thuis zijn gaat het al wat beter en komt mijn stem een beetje terug. We kletsen wat na, drinken wat en dan gaat mijn pa weer naar huis. Hij heeft zijn kilometers wel weer gemaakt vandaag, en Julia was ook nog op bezoek natuurlijk, hij zal wel lekker slapen vannacht 😂 Maar super fijn dat het zo kon!

Omdat ik zo dapper ben geweest krijg ik van Julia een cadeautje. Het slaat natuurlijk nergens op, maar hé, af en toe heb ik ook gewoon wat extra aandacht nodig 😂

Als ik boven lekker op mijn bedje zit, zetten we hem samen in elkaar.

We kletsen nog wat en dan is het tijd om te bloggen. Maar ik ben echt te moe, even lekker slapen. Rond middernacht ben ik weer wakker. Ik heb met Julia afgesproken dat ze nog even komt controleren of alles goed gaat. Ik heb onder een te dik dekbed gelegen dus mijn temperatuur is weer uit de hand gelopen. Even lekker afkoelen en ondertussen dit blog schrijven.