12. Feest

Het lijkt wel een zondagochtend zoals mama het graag wil, het hele dorp heeft zijn mooiste kleren aangetrokken. Voor een aantal pubers geldt dat hun ‘mooiste’ kleren er niet heel sjiek uitzien, maar ook zij hebben hun best gedaan om volgens hun mode beeld of beter gezegd ‘styling normen’ er fantastisch uit te zien.

Traditie is dat de foto’s van het feest van vorig jaar op een groot laken worden gespeld dat in de feesttent wordt opgehangen. Dit is natuurlijk de kans om de pubers een lesje te leren, gedurende de avond ‘verdwijnen’ er spontaan foto’s, niemand weet hoe, maar meestal zijn het de foto’s van de pubers die er een eigen idee van styling op na hielden en inmiddels daar niet meer aan herinnerd willen worden. Hoe dan ook, bij de foto collage wordt er altijd flink gelachen en gegiebeld. Er is ook de verkiezing van ‘de feestfoto van vorig jaar’. De winnende foto wordt daarna elk jaar opnieuw aan de collage toegevoegd.

Traditiegetrouw wordt het feest geopend door de fanfare, dan is er een uurtje open podium in de feesttent. De feesttent en de etenskraampjes zijn ver genoeg bij elkaar vandaan om het gebrek aan talent niet de eetlust te laten bederven, maar dichtbij genoeg om heen en weer te lopen als je het wel mooi vindt. Omdat in de buurt niet veel te beleven is, zijn er voldoende bandjes. De bandjes die het langer hebben volgehouden en waarvan de meesten in het dorp zoiets hebben van ‘niet slecht niet’, zullen de rest van de avond vullen. Het open podium is dus ook een soort van auditie voor de bandjes met de ambitie om volgend jaar echt op te treden tijdens het feest.

Er zijn verschillende dorpsgenoten die de meest heerlijke dingen hebben gemaakt, van soep tot salades en toetjes. De hoofdrol is natuurlijk weggelegd voor de bbq, die wordt bemand door de kok van de herberg, en de ijskraam die bemand wordt door de ijsvereniging.

Dat met die ijsvereniging is ooit begonnen als een grap. De winters zijn al lang niet meer koud genoeg om elk jaar een ijsbaan te kunnen maken. Om toch iets te doen te hebben worden er elk jaar ijscursussen gegeven. Is het koud dan helpt iedereen bij het maken van de ijsbaan, is het te warm dan zijn er cursussen voor het maken van ijs om te eten. In de zomer wordt weer ijs gemaakt met de kennis en ervaring die in de winter is opgedaan, en verkocht om de clubkas aan te vullen. Met kerst zijn er ook de traditionele ijstaarten te koop bij de vereniging, mits het niet te koud is natuurlijk. Maar vanavond zijn ze dus ook van de partij en het is de hele avond druk bij hun kraampje.

Na het uurtje eten en open podium is het tijd voor het feest. De echt goede bands (is relatief natuurlijk) worden in stelling gebracht en de sfeer is opperbest.

De burgemeester doet tussendoor nog even een speech om de organisatie te bedanken en hij mag de foto collage onthullen. Samen met de wethouder organiseert hij ook de verkiezing van de leukste of mooiste foto van vorig jaar. Natuurlijk zijn ze onpartijdig maar ze voorkomen wel dat een foto wint waar iemand op staat die daar zelf niet zo blij mee is. Een avond lang je schamen is niet zo erg maar dan moet het wel klaar zijn is het credo en het blijft een dorp natuurlijk.

Het duurt even voor de volgegeten buiken het toestaan dat er gedanst wordt. De kinderen hebben hier natuurlijk minder last van dus die maken als eerste de dansvloer onveilig. Vervelend is wel dat met iemand dansen lastig is als het hele dorp zit te kijken, dus dat moet wachten tot de volwassen ook gaan dansen. Ook vanavond duurt dat voor een aantal mensen echt veel te lang. Een klein voorbeeldje, Hielke en Chloé. Hielke en Chloé behoren duidelijk niet tot de groep van pubers met een afwijkende styling. Hoewel, Hielke heeft een mooi driedelig pak aan, en Chloé een prachtig zomerjurkje. Ze vallen wel een beetje uit de toon bij leeftijdsgenoten, maar daar lijken ze van te genieten. Ze voelen zich maar wat groot zo. En, laten we wel wezen, ze zijn het ook gewoon gewend van de zondagochtend natuurlijk, dus het voelt natuurlijk voor ze. Maar samen dansen voor de ogen van het hele dorp, dat voelt zeker nog niet natuurlijk.

Op het hoogtepunt van de avond valt de muziek even stil. De voorman van de band vraagt even om een momentje stilte. Hij begint uit te leggen dat hij bij het open podium nieuw talent heeft gezien waar hij niet omheen kan. Hij noemt twee namen en die mogen even een paar nummers de drummer en hemzelf, de zanger, komen vervangen. De hele zaal gaat los. De drummer is een meisje van 14 met echt talent en de zanger is een jongen van 16 met veel uitstraling, een echte artiest. Gesteund door de rest van de band is het echt een top optreden. Maar zoals met alles, aan alle goede dingen komt een eind, het kost de drummer en zanger wat moeite om hun plek weer terug op te eisen. Wat natuurlijk ook niet helpt is het boe geroep van het publiek om het nieuwe talent te steunen.

De band speelt nu wat langzame nummers en op de dansvloer ontstaan de stelletjes. Soms wisselend van samenstelling, maar Hielke en Chloé dansen alleen met elkaar. Mama en papa dansen even samen en ook Fébe en Torne doen een poging. Al vrij snel wordt Fébe ingepikt door een jongen uit een klas hoger. Dit geeft een verlegen meisje de kans om met Torne te dansen, ze heeft de hele avond haar kans afgewacht en wordt nu door haar vriendinnen tegen Torne aangeduwd. Torne weet niet goed wat hij er van moet vinden.

Rond twee uur moet iedereen naar huis. Ook nu weer wordt overal goed gekeken of er geen achterblijvers zijn. Straks als al het licht uit is zie je geen hand voor ogen meer en we willen geen ongelukken natuurlijk. Er wordt nog een stelletje betrapt dat probeert wat privacy te vinden achter de schuur, maar zoals gezegd, we willen geen ongelukjes dus ook zij moeten nu gewoon naar huis, hun ouders staan al te wachten bij de fietsen.

Mama kijkt voldaan over het nu bijna lege erf, het was een prima dag! De oogst is binnen, en het feest was weer een groot een succes.