De boerderij grenst aan de rivier, en als je de rivier op vaart kom je bij een meer. Het meer is niet super groot maar in de zomer is er toch wel aardig wat recreatie. Er is een kleine haven waar wat zeilboten en motorjachten liggen, en er is een wat grotere passanten haven. Beroepsvaart komt hier gelukkig niet, maar er komen wel ook wat grote pleziervaartuigen die op doortocht zijn.
Mama vind zeilen heerlijk en ook de kinderen lijken het leuk te vinden als ze af en toe in de zomer een zeilboot huren. Mama heeft dus besloten dat er een klein zeilbootje moet komen. Kan Hielke lekker met Chloé in de zomer een weekje rondtrekken of zo, en in de weekenden kan ze met de kinderen ook af en toe eens gaan zeilen op de plas. Papa is niet zo’n fan van zeilen, maar dat geeft niet, die koopt misschien een jetski.
Voor het bootje er kan komen moet er wel een plek geregeld worden waar de boot kan liggen. Elke keer de boot in en uit het water halen voor een dagje zeilen ziet mama niet zitten dus er moet een aanlegsteiger komen langs de rivier. Nou kan je natuurlijk niet zomaar een stijger langs een rivier bouwen. Maar als opa een inham in het weiland langs de rivier maakt, tja dan is het op eigen terrein. Mama heeft besloten dat dat gewoon mag.
Dus opa mag weer aan de knutsel met de graafmachine. Er worden drie nieuwe dijkjes gemaakt achter de rivierdijk, zodat er een vierkant van dijken ontstaat, opa pakt het altijd groots aan dus het wordt een flinke hap uit het weiland. Er wordt ook gelijk een trailerhelling aangelegd. Dat is handig dan kan de zeilboot in de herfst uit het water worden gehaald met een trailer, en kan papa ook gemakkelijk zijn waterscooter in het water doen en er weer uit halen. En langs de kanten worden natuurlijk stijgers gemaakt.
Als de dijkjes rond het nieuwe haventje klaar zijn, en door de rupsbanden van de graafmachine goed zijn ingeklonken en de steigers en de trailerhelling zijn aangelegd, is het tijd om de nieuwe haven te vullen met water. Ook dit belooft weer spectaculair te worden dus iedereen wordt weer verzameld op de zaterdagmorgen voor de officiële opening. Opa graaft een kleine doorgang in het rivierdijkje, hoe kleiner de doorgang hoe minder kans op gezeur is het motto.
In een mum van tijd is het haventje gevuld met rivierwater. Het is een beetje een anti-climax, want tja, wat nu? Het zou leuk zijn als er ook een boot was natuurlijk. Gelukkig heeft de buurman nog een oude roeiboot, die wordt door Hielke op een kar achter zijn quad even opgehaald. Hij rijdt met zijn quad met de kar achteruit de trailerhelling af tot de roeiboot los komt van de kar als hij begint te drijven. Lekker overdreven staat iedereen langs de kant te joelen. Fébe en Torne gaan in het bootje en roeien een rondje door het haventje, de haven is goedgekeurd!
3 reacties op “27. Een veilige haven”
De roeiboot, leuk verzonnen Mark dat die het eerste rondje doet. Heerlijk ik zie ze echt zitten en joel natuurlijk mee.
In gedachten zie ik alles voor me, en er komen echt weer vele fijne herinneringen naar boven.
Hoe kom je steeds weer op zulke leuke onderwerpen joh.
En die zeilboot, ik ben natuurlijk al benieuwd naar de aanschaf daarvan!
En nog benieuwder naar de afloop van het vriendinnen verhaal!
Met welke wijsheid je dat op gaat lossen! 🧐
Wat heerlijk dat ook dit weer gewoon kan. Zomaar een eigen haventje graven in je eigen weiland. In een verhaal zijn de mogelijkheden onbegrensd, en als lezer ga je mee met alle activiteiten vanuit je luie stoel😉