39. Verder op pad

De dag begint vandaag al vroeg, er staat een flinke rit op de planning. Mama is als eerste wakker, ze trippelt zachtjes uit de tent richting de vrachtwagen van opa. Alle lampjes in de cabine zijn nog uit, wel staat het bijrijdersraampje een klein stukje open. Mama tikt zachtjes op het raampje en perst haar lippen door de opening van het raam  “pap, pap, papjehe, ben je al wakker?”

Dan gaat er een piep klein lichtje aan, zo zwak dat het net te zien is door de gleuf van de gordijntjes. “goedemorgen” klinkt er dan zachtjes vanuit de cabine en enkele seconde later trekt opa de gordijntjes voor het bijrijdersraampje vandaan. Mama schrikt zich een hoedje van deze plotselinge verschijning van opa. Opa doet de deur open en mama kruipt snel naar binnen. Thee? vraagt opa, mama knikt. Opa heeft in de vachtwagen al thee klaar staan, hij was vanochtend al even wakker en heeft toen warm water gemaakt op het gasstelletje en is toen weer terug in bedje gekropen. Ik wist wel dat je vroeg zou komen zegt opa tegen mama met een flinke grijns op zijn gezicht. Mama heeft hem zo’n harde por dat hij bijna de thee uit zijn handen laat vallen. Je moet ons voortaan niet meer zo laten schrikken hoor voegt mama aan de por toe. De grijns van opa wordt als maar breder en breder, is dit geen prachtige aanwinst dan zegt opa triomfantelijk terwijl hij naar de vrachtwagen wijst.

Een uurtje later hoort mama 2 kinderen fluisteren, die stemmetjes herkent ze uit duizenden het zijn Fébe en Torne. Opa en mama waren zo lekker aan het kletsen dat ze helemaal de tijd uit het oog zijn  verloren. Bij het horen van Febe en Torne is mama direct geactiveerd en springt uit de vrachtwaren. De aanmaak limo en broodjes worden bereid en ook papa, Hielke, William en Olivia worden aan de ontbijttafel geroepen. Dik anderhalf uur later zit iedereen weer in de auto, de paarden verzorgd en wel in de vrachtwagen en is het kampje opgeruimd. Het is nog steeds best vroeg en de zon hangt nog laag wat het rijden er niet makkelijker op maakt.

Torne heeft een plekje bij opa bemachtigd. Mama, Fébe en Hielke zitten in de auto en Olivia, William en papa in de paardenvrachtwagen. Het plan is om nu een beetje vaart te maken en zo’n 800 km te rijden met zo min mogelijk stoppen. Het duurt dan ook niet lang voordat de hele karavaan in Denemarken is beland. Daar wordt gestopt bij een bakker voor de Deense koffiebroodjes. Iedereen wordt weer verdeeld over de voertuigen en de reis vervolgt zich richting zweden. De i pads zijn inmiddels tevoorschijn getoverd en Hielke en mama kletsen erop los. Verder is de reis niet heel spannend.

Als na 800 km het hele stel dan aankomt in een dorpje ter hoogte van Stockholm zijn met name opa en Olivia helemaal uitgeteld. Hiele besluit dat dit zijn moment is om te shine. Hij laat een fiets uit neemt de twee andere jongens mee en gaat bij een lokaal eettentje eten halen. Iet wat onhandig komen ze met zijn drieën op een fiets en tassen vol friet, vis en vlees terug bij de rest. De dames hebben zich al gedoucht en stomen nog helemaal na. Omdat de reis zo lang is geweest en niemand echt zin heeft wordt de tent niet opgezet. Er wordt dus een keertje in de voertuigen geslapen.

Iedereen geniet van het eten, de kinderen en paarden lozen hun energie en dan is het tijd voor de tour door de vrachtwagen van opa. Ze beginnen bij de cabine, daar is een mooi bedje voor opa en twee lekkere vrachtwagen stoelen, opa heeft het gezellig aangekleed met wat lampjes en gordijntjes. Vervolgens is de laatruimte aan de beurt. Als opa die opendoet valt iedereens mond open van verbazing.

Het is een compleet huis. Er staat een mini keukentje, een bank, een tv zelfs lekkere kleedjes en twee stapelbedden opgemaakt en wel.

Verrassing zegt opa zachtjes. Febe vliegt opa en de armen, dit is wel echt heel mooi fluistert ze, opa knikt met grote ogen, dit is opa zijn aller grootste droom fluistert opa terug. Gaaf gedaan opa roept Torne terwijl hij een van de stapelbedden proef ligt. Hielke kijkt een beetje de kat uit de boom totdat hij de collectie muziek ziet, gitaren, blaasinstrumenten een mengpaneeltje, heel wat CD’s het is een halve studio. Hielke vliegt opa om zijn hals zo hard dat opa die Fébe nog vast had bijna omvalt. Gaan we hier samen muziek maken opa schreeuwt Hielke bijna. Van mama krijgt opa een bevestigend schouderklopje, dat was je vermissing bijna waard pa voegt mama eraan toe met een strenge blik. Febe die nog altijd bij opa op de arm zit is een beetje overdonderd door het enthousiasme van haar broers. Voor jouw heb ik ook een bedje gemaakt fluistert opa, een heel mooi bedje zelfs. Febe ontgraaft haar gezichtje uit opa zijn schouder en kijkt in de richting die opa op wijst. Boven het bed waar Torne ligt is een heel mooi opgemaakt bedje, met roze dekbedovertrek en een hoofdeind in de vorm van een kroontje. Opa legt Febe voorzichtig neer en verzoekt dan iedereen de vrachtwagen te verlaten en doet de deur dicht. Opa kruipt naast Febe en laat dan een kleine afstandsbediening zien, drukt op een van de knopjes en er verschijnen wel duizend kleine lichtjes in het plafond. Verwonderd van alle lichtjes kijkt Febe met grote ogen om zich heen. Niet veel later ligt Febe heerlijk te slapen in haar bubbel van lichtjes en roze wolkjes. Opa sluipt naar buiten, intussen zijn ook de andere opgefrist. Torne en William delen een bedje, Hielke heeft zijn eigen bed en onder het bed van Hielke schuit opa een tweede bed uit waar papa en mama kunnen slapen. Olivia slaap in de paardenvrachtwagen samen met de paartjes. Het was voor een ieder een drukke en vermoeiende dag.

De volgende dag staat er een rit van 600 km op de planning, maar na de ontdekking van de camper vrachtwagen zijn alle kinderen en mama niet meer zo rustig. Hielke gaat weer op pad voor ontbijt en neemt een extraatje mee voor opa. Na een rustig ontbijtje buiten gaat iedereen weer op het gemakje de auto’s in. Na 2,5 uur rijden is er een pauze, opa en Hielke maken wat muziek en William en Fébe maken een ritje op de paarden in deze prachtige omgeving, papa volgt op de fiets met Torne achterop. Mama en Olivia drinken thee. Zo geniet iedereen van de omgeving, de zon en elkaar..