Gisteravond heb ik mezelf een beetje teveel laten afkoelen. De vloerkoeling in combinatie met een beetje tocht maakte dat ik het bij het avondeten koud had. Ik dacht, kom op niet aanstellen maar binnen korte tijd had is 38 verhoging, zelfs in bed lukte het niet om op te warmen. Ik heb verder wel goed geslapen gelukkig.
Vandaag stond weer controle in het LUMC op de planning, om 9:30 dus stond 07:00 al naast mijn bedje voor ontbijt. Temperatuur is nog steeds 38 en ik ben moe. Dus echt op het gemakje voorbereiden voor vertrek, zo veel mogelijk energie sparen, we weten natuurlijk niet wat de dag gaat brengen.
Schoonpa gaat weer met me mee, die man verdient een standbeeld hoor. Lopen kost veel inspanning dus ik laat me weer duwen in een karretje. Bij de controle blijkt dat mijn temperatuur is opgelopen tot 38,3 en bij 38,5 schrijft het protocol opname voor. Natuurlijk ik voel me niet top maar voor mijn gevoel is opname niet nodig. Ik heb vandaag niet mijn vertrouwde verpleegkundigspecialist ze kent me niet goed dus het is moeilijk inschatten voor haar wat ze moet doen. Ook de verpleegkundige is het met me eens, ze geeft aan dat ik mijn lijf en mijn grenzen inmiddels prima ken. Voor de zekerheid toch nog even een long foto, die laat gelukkig niets verontrustends zien. Temperatuur is ook niet verder gestegen dus ik mag naar huis.
Thuis gelijk mijn bedje in, lekker slapen, eten komt later wel weer.
Als vieruurtje/lunch toch maar even een stukje vlaai en Julia deelt nog wat chipjes met me. Dat gaat goed. Avondeten is ook prima, de krokante kip schnitzel is ook echt krokant😋 Daarna snel weer naar bedje rustig aan doen. Tegen de kinderen zeg ik altijd dat op je telefoon/tablet zitten niet echt rust pakken is, maar afleiding. Ik neem het nu zelf ter harte😊.
Vandaag krijg ik opeens heel veel appjes van mensen. Hoe het gaat en wanneer we weer eens bij kunnen kletsen. Ik ben gelukkig nog niet vergeten blijkt🥳
Als ik echt rustig aan doe wordt de ademhaling weer rustig, tijdens het eten bijvoorbeeld moet ik veel hoesten en is mijn ademhaling schokkerig. Ook tijdens het schrijven van dit blog merk ik dat mijn ademhaling onrustig wordt. Dus toch maar beetje kort houden vandaag.
2 reacties op “Dag 189”
Weer vroeg op, fijn dat je dat toch ook weer kon Mark. En dat je ondanks…toch kon slapen. En inderdaad geweldig fijn dat je schoonvader steeds met je mee kan gaan naar Leiden, super!!! En de longfoto gelukkig oké.
En ik ben zo blij Mark, dat je weer naar huis kon gaan. En daar ook weer alles kreeg wat je nodig had, lekker en goed😁klaargemaakt👍In de rust blijven terwijl je zo moet hoesten, knap hoor dat is niet niks.
Succes, sterkte Mark en weer heel veel liefs en wijsheid gewenst voor alle 4Mers
Zo blij voor je dat je toch naar huis mocht/kon gaan! En natuurlijk zijn de mensen je niet vergeten, ik denk dat ze je eerder een beetje met rust willen laten, en het aan jou overlaten contact te maken.
Maar toch is dat moeilijk want je wil graag laten weten dat je mee leeft!
Je kan dus gewoon wat van je laten horen zonder verplichting tot antwoord van jou kant!
Zo zie ik het!
Nu eerst aan jezelf denken, en het is geweldig als je dan toch ineens ziet dat je weer een verslag geplaatst hebt!
Veel liefs en sterkte van ons 🚻💚💋