Categorieën
Boek

14. Ziek

Fébe is als eerste ziek deze herfst. Niets ernstigs gelukkig gewoon kou gevat waarschijnlijk. Dat is een ander woord voor dat iemand in haar buurt waarschijnlijk net te hard heeft geniest of dat ze te dicht bij iemand in de buurt is geweest die besmettelijk was. Maakt niet uit, ze ligt op de bank lekker onder een dekentje. Ze is echt niet lekker want ze wil zelfs geen tv kijken of op de tablet. Eigenlijk is het papa zijn dag vandaag om voor de kinderen te zorgen, maar hij heeft iets belangrijks op zijn werk dus opa was al ingepland voor vandaag. Mama is ook naar haar werk.

Dus opa en Fébe zijn samen. Opa heeft een vers glaasje sinaasappelsap geperst voor Fébe. Als ze er van begint te drinken stopt ze niet meer en gaat het glas is één keer leeg. “Zo” zegt opa “dat had je wel even nodig zeg!” Fébe lacht flauwtjes en laat dan een grote boer. Ze beginnen allebei te giechelen. Opa kijkt quasi-boos, maar Fébe ziet het al niet meer, ze is weer in slaap gevallen, ze heeft het flink te pakken.

Mama had nachtdienst dus is vroeg weer thuis maar gaat direct slapen. Ze heeft al gegeten op de basis. Opa rommelt wat in huis maar doet alleen dingen die geen herrie maken om mama en Fébe niet wakker te maken, en hij leest wat. Papa is na de lunch weer terug, dus opa gaat weer aan het werk op zijn laptop, vanuit zijn hutje op het erf.

Met het avondeten zit iedereen aan tafel. Opa is er ook, die gaat na het eten weer naar huis. Fébe heeft wat soep gegeten en ligt al in bed.

Iedereen vertelt over zijn dag. Hielke had een 8 voor Engels en Torne had een leuke gymles. Mama vraagt aan opa of hij nog veel vrije dagen heeft. Opa kijkt verbaasd. “Nou” zegt mama “ik heb een projectje voor je”. Opa kijkt nog steeds verbaasd. “Jij bent zo lekker met de buurman aan het kletsen geweest over mijn veestapel, nu mag je zelf aan de slag” grinnikt mama. “Ik ga de spulletjes van de buurman overnemen en daar zit ook een graafmachine bij waarmee JIJ de sloten en de kreek uit gaat baggeren” zegt mama trots. Nu lacht opa “dat zou kunnen, maar Hielke wil dat doen”. Mama kijkt stomverbaasd. Opa lacht opnieuw “Dat wil hij maar ik heb nee gezegd. Ik ga het zelf doen, dat vind ik veel te leuk. Hielke mag af en toe helpen en Torne en Fébe ook als ze willen, en nee ik ga ze niet leren hoe je dat ding aanzet, dat is veel te gevaarlijk!”. Dit was niet hoe mama had bedacht hoe het gesprek zou lopen. Ze moet haar vader en de buurman echt in de gaten gaan houden! Dit was niet de wraak waar ze op hoopte! “Het project op mijn werk is klaar” zegt opa “Zal ik nog maar even blijven? Kan ik morgen beginnen met uitbaggeren en bijspringen bij Fébe als dat even nodig is”. Dat lijkt papa en mama een prima idee! Hoewel mama echt flink baalt dat opa haar weer een stapje voor was, ze moet dit gaan aanpakken, maar hoe? Aan de andere kant moet ze er wel om lachen, er gebeurt nog steeds niets dat ze niet wil.

3 reacties op “14. Ziek”

Haha, wat een geinige
opa! Doet me denken aan mijn opa.
Als ik vroeg, opa zal ik de aardappels schillen, zei hij, ach kind, dat doet opa wel.
En zo ging het bij alles, als ik hem wilde helpen.
Alleen de schoenen die hij voor iedereen poetste, mocht ik als ze eigenlijk al klaar waren, nog even oppoetsen met een doek!
En daar moest ik aan denken toen deze opa de uitbagger klus ook grotendeels zelf ging doen! 😄 👍

Helemaal met Gerda eens👍Zo herkenbaar🤗
En de beschrijving van de zieke Fébe zo echt aandoenlijk.
Mooi die 8 voor Engels 🤣
Mama ‘s humor, vind ik verwarmend en ze gaat er steeds mee door…

Een heel gewone ‘gezinsdag’ maar gelijk ook zo bijzonder. Want wat fijn beschreven hoe waardevol de gewone dingen zijn. Aandacht voor elkaar, beetje plagen, zorgen voor. Het dagelijkse ritme dat verstoord wordt door de ziekte van Febe wordt naadloos opgelost. En dan is mama toch nog teleurgesteld😉👍

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *