17. Een loeiend goede morgen

Het projectje van opa, het uitbaggeren van de sloten tussen de weilanden, is compleet uit de hand gelopen. Opa pakte het weer eens veel te serieus aan. Zelfs met de aanwijzingen van de buurman duurde het even voordat opa door had hoe hij de schuine kanten van de sloot handig kon maken, maar uiteindelijk had hij de slag te pakken. Toen moest hij nog leren hoe hij de bagger uit de sloten mooi gelijkmatig kon verdelen over de weilanden. Niet met de graafmachine, maar met de trekker met een soort ijzeren net dat gesleept wordt. Het resultaat mag er zijn. De sloten zijn diep en kaarsrecht met mooie schuin aflopende kanten en de weilanden bemest met de bagger uit de sloten.

De buurman heeft goed advies gegeven en ook geholpen zo nu en dan. Omdat ze zo lekker bezig waren hebben ze samen ook bij de buurman de sloten uitgebaggerd en weer netjes gemaakt. Die twee hadden samen veel te veel lol! Ze hadden nog wat tijd over dus hebben ze ook gelijk maar een stal gemaakt in de grote schuur.

Als mama wakker wordt hoort ze een raar geluid. Ze kan het niet thuisbrengen. Ze moet nog even wennen aan de geluiden thuis nadat ze twee weken in een andere omgeving was. Het is niet een geluid dat ze eerder thuis heeft gehoord, maar het klinkt wel bekend.

Mama gaat naar beneden om te ontbijten, opa zit koffie te drinken aan de keukentafel. Mama wil water pakken uit de kraan en kijkt door het raam naar buiten. Ze schrikt zich wezenloos, voor het raam verschijnt de enorme kop van een koe! Dat is wat ze hoorde. Over het erf lopen koeien! “Ohh, ja dat vergat ik nog te zeggen” zegt opa “je hebt nu ook de koeien die je wilde, een cadeautje van de buurman omdat ik ook zijn sloten heb uitgebaggerd. En de stal in de schuur is ook al aardig op orde”. Mama moet even bijkomen van de schrik. De koeien op het erf zien er gezellig uit en ze is er blij mee. Ze ziet hoe de koeien van de stal via het erf naar het weiland lopen. De buurman loopt er achteraan en steekt zijn hand op… mama lacht flauwtjes terug, een cadeau kan je niet weigeren natuurlijk, en ze wilde inderdaad wat koeien. Die twee waren haar weer een stap voor! Waarom hebben de kinderen niets gezegd? Mama zucht maar weer eens diep.