37. Opa is kwijt

Het is woensdagmiddag, Fébe en Torne zijn vroeg thuis, Hielke en Chloé komen vanmiddag pas. Het begint langzaam herfst te worden dus tijd dat de regenlaarsjes uit de kast komen. Mama heeft alle laarsjes al uit de kast gehaald, Tore krijgt oude van Hielke want zijn eigen passen niet meer. Voor Fébe heeft mama vanochtend nieuwe laarsjes gekocht, blauwe met witte stipjes super schattig.

Fébe is mega blij met haar laarsjes en wil ze graag aan opa laten zien, die logeert weer eens op het erf. Als Febe bij opa zijn hutje komt branden er geen lampjes, geen kaarsjes en ruikt het niet naar thee of koekjes. Normaal zet opa altijd een kopje thee met koekjes of zet hij de lunch klaar met mama. Vandaag is dat dus anders… Fébe loopt verslagen terug naar binnen, mama ziet het verslagen hoofdje van Fébe buigt door haar knieën en geeft Fébe een dikke knuffel, “is opa er niet?” fluistert ze zachtjes. Bij die woorden begint Fébe ineens te huilen, al snikkend weet ze er nog net een nee uit te persen. Ook Torne voelt nu dat er iets niet klopt en komt kijken wat er aan de hand is. Zijn vraag komt er echter een beetje lomp uit: waarom zijn we hier aan het huilen? Febe haar sluizen zijn inmiddels helemaal open en mama haar trui is al goed nat, Toch weet Fébe Torne duidelijk te maken dat opa niet in zijn hutje zit en dat ze daarom zo verdrietig is. Torne geeft Febe een knuffel en zegt: hij komt vast zo thuis. Ook mama probeert Febe te overtuigen dat opa haar niet vergeten is maar vast iets leuks aan het voorbereiden is. Als de tranen van Febe gedroogd zijn gaan ze met zijn drieën een boterham eten en worden de plannen voor vanmiddag besproken. Torne stelt voor om bij de buurman te gaan kijken of opa daar is en Febe stemt daarmee in. Als de bordjes zijn opgeruimd snelt Torne zich naar de schuur om zijn skelter en aanhanger te halen, Febe trekt ondertussen haar nieuwe laarsjes met bijpassende regenjas aan.

 Taxi service ome Joop klinkt het vanuit de achterdeur, het is Torne met het hoedje van opa. Mama begint te lachten en ook Febe heeft haar lach weer gevonden. “Instappen maar” gaat Torne verder in zijn rol en hij steekt zijn hand uit naar Febe. Wat een grapjas ben jij toch roept mama Torne nog na, Torne huppelt nog even snel terug om haar van repliek te voorzien ‘geleerd van opa’ zegt hij triomfantelijk  om vervolgens weer terug in de rol van taxi ome Joop te stappen. Als Torne en Fébe van het terrein zijn gaat mama toch even polshoogte nemen waar haar vader uithangt, ze pakt de quad en gaat een rondje langs plekken waar opa zou kunnen zijn. Het hutje is al bekeken door Febe maar toch begint mama daar, het ziet er verlaten uit, op naar de schuur. Ook in de schuur is geen spoor van opa te bekennen, onderweg is ze de range rover ook tegen gekomen dus hij kan niet ver zijn. Mama rijd door naar het bos maar ook hier geen opa, net als in het boothuis, de hooizolder en de boomhut. Ondertussen zijn Fébe en Torne bij de buurman maar ook die heeft opa vandaag niet gezien. Eenmaal allemaal thuis vindt ook Torne het niet meer leuk dat opa onvindbaar is. Mama gaat voor strategie afleiden en stelt voor gemberkoekjes te gaan maken, het werkt en al snel gaat het niet meer over waar opa is maar over de koekjes. Na een uurtje koekjes bakken komen ook Hielke en Chloé thuis, die helpen graag met het opeten van de verse koekjes. De rest van de middag doet iedereen zijn ding, mama begint vroeg met koken en rond half 5 gaat de Tv al aan en worden Hielke en Chloé zich bewust gemaakt van kun taak.

Om kwart voor 5 komt papa thuis, hij knuffelt mama even en gaat dan lekker aan tafel zitten, is je pa er niet roept hij de keuken in. “Nee die is kwijt” krijgt hij geïrriteerd terug van Torne en mama in koor. Het eten verloopt een beetje gespannen, iedereen is een beetje ontdaan van de afwezigheid van opa, het lijkt wel alsof ze niet zonder hem kunnen terwijl hij er natuurlijk wel vaker niet is maar dit is toch anders. Als papa en mama s avonds op de bank zitten moet mama toch even haar ei kwijt, ze kruipt dicht tegen papa aan en begint zich hardop af te vragen waar haar vader is en waarom hij niets heeft laten weten. Papa probeert het te relativeren maar dat is niet wat mama nodig heeft, hij geeft het dan ook al snel op en gaat over op simpelweg luisteren.

Ook de volgende dag is de onrust nog niet uit de lucht, iedereen begint zich nu wel echt zorgen te maken, vannacht is mama wel drie keer wezen kijken of opa toch niet in zijn hutje lag en ook papa is er een paar keer uit geweest. Na het ontbijt belt mama Joyco maar ook die weet niet waar opa gebleven is. Hielke, Chloé, Torne en Febe gaan naar school en papa en mama gaan werken, iedereen vraagt zich af waar opa zou kunnen zijn en hoopt dat opa snel weer opduikt…