Dag 43

Vannacht natuurlijk niet goed geslapen, ik begin mezelf een beetje te kennen. Mentaal op dingen kauwen of onrust in mijn lijf en slapen gaat niet samen. Gelukkig is het aantal filmpjes op YouTube vrijwel oneindig, en lichamelijk kom ik toch tot rust.

Om 8 uur is het tijd voor de medicijnen en ontbijt. Ik heb met Mariëlle afgesproken dat ik even beneden ben tussen acht en half negen omdat mijn auto opgehaald wordt voor onderhoud (ja luxe hoor, komt gewoon een oud mannetje de auto thuis ophalen en die brengt hem naar de garage, heeft dan een leuke dag in de plaats waar de garage is, en brengt de auto aan het eind van de dag weer terug. Leuk bijbaantje!) en Mariëlle om die tijd ook even de hond moet uitlaten. Net als ik beneden kom gaat de deurbel.

Ik heb toch nog wel een beetje slaap dus duik mijn bedje weer in tot 10:00 uur. Er zijn dagen dat ik om 10:00 uur de medicijnen inneem en me nog eens omdraai, maar vandaag lukt dat niet. Mijn lijf is te onrustig om nog verder te slapen en Julia is de ochtend vrij dus we hebben gisteren afgesproken om weer een stukje te gaan wandelen vandaag.

Eerst even douchen en insmeren. Dat is een behoorlijk klusje, en normaal moet ik daarna even bijkomen. Het begint tegen lunchtijd te raken en ik wil toch echt even wandelen (geen idee waarom) en na de lunch heeft Julia geen tijd meer. Dus hup jas aan en gaan. Als ik naar buiten kijk regent het, maar ik twijfel niet, we gaan gewoon.

Julia neemt de rolstoel mee voor de zekerheid. We lopen een groot blokje om de huizen en ik red het zonder rolstoel. Tijd voor lunch..

Waar ik eerder niet wist hoe ik genoeg eten in mijn lijf kon proppen voor de energie begint de eetlust af te nemen. Blijkbaar begint mijn lijf in balans te komen. Toen de lymfomen uit mijn lijf begonnen te verdwijnen vorig jaar had ik dit ook, een soort van rust die weerkeert. Hoe dit combineert met de onrust in mijn huid weet ik niet, maar blijkbaar is mijn lijf tevreden met hoe het nu gaat.

Na twee blogs schrijven is het inmiddels 15:00 en tijd voor een rustmomentje, maar het komt niet van een dutje doen.

Na het avondeten is het echt tijd voor bedje, met wat muziek op de koptelefoon dommel ik wat maar van slapen komt het nog niet. Nog even volhouden tot 22:00 voor de laatste medicijnen van de dag en dan slapen?