Dag 47

Over gisteren is niet zo veel te melden. Veel geslapen en rustig aan gedaan. Wel nog even uurtje auto gereden om Julia op te halen bij een vriendin.

De verwachting was eerst dat het gisteren aan het eind van de middag al zou gaan sneeuwen maar dat werd later op de avond. Julia wilde graag met mij naar buiten, ik op het sleetje en zij mij dan slepen. Nou dat moet dus wachten tot de zondag.

Vandaag weer om 8 uur wakker voor de medicatie en ontbijt. Julia is al een beetje hyper van de sneeuw en gaat de hond uitlaten.

Ik twijfel of ik ook op sta voor mijn ritje op het sleetje, of dat ik wacht tot wat later op de dag. De temperatuur wordt niet hoger vandaag, het is nu nog lekker rustig buiten, en ik heb geen slaap meer.

Aankleden en naar buiten dus! Ik heb het thermo-ondergoed gisteren al klaar gelegd, en ook mijn sneeuw laarzen staan al klaar in de hoek van mijn kamer. Als ik aan sneeuw en ijs denk dan denk ik altijd aan kou. Ik heb het dan namelijk altijd koud. Maar nu heb in een plannetje, ik trek mijn motor kleding aan! Die is wind- en waterdicht, en ook goed geïsoleerd👍

Julia had gisteren het sleetje ook al tussen de andere spullen vandaan gehaald in het schuurtje dus we kunnen gelijk vertrekken. In de droge sneeuw glijdt het sleetje niet zo heel soepel maar op de delen met ijs gaat het prima.

We komen buren tegen en die moeten natuurlijk wel lachen dat Julia hard aan de bak moet en dat ik lekker zit. Ik roep dan: Ik heb jaren geïnvesteerd, nu is het mijn beurt. Nou is dat niet waar want ook toen de kinderen klein waren deed ik het grootste deel slepen, maar moesten mij ook altijd even slepen😉

Als het rondje klaar is, is het eigenlijk mijn beurt om Julia te slepen maar dat staat mijn gezondheid echt nog niet toe natuurlijk. Heel vroeger heeft mijn pa ons sleetje eens achter de trekhaak van de auto gehangen en toen een rondje door de wijk gereden. Super gaaf natuurlijk en ik moest daar gisteren weer aan denken. Als ik het voorstel begint Julia te glimmen.

Het grote voordeel van een elektrische auto, geen uitlaatgassen en geen geluid👍

Als ik met Julia achter de auto door de wijk rij komen we weer dezelfde buren tegen. Nu moeten ze nog harder lachen natuurlijk. Ze genieten allemaal mee van onze pret en we krijgen veel duimpjes omhoog. We ploegen twee delen van onze wijk door, en dan vind ik het wel genoeg. Misschien doen we het later deze week nog eens.

Na de lunch nog even huidje insmeren en dan is het tijd voor een dutje en rustig een filmpje kijken op Netflix. Na het avond eten ook rustig aan doen, tot Julia zegt: ik ben wel benieuwd naar je blogje vandaag. Zucht. Nou ja vooruit dan 😉

Ik heb het echt voor het eerst van mijn leven niet koud gehad in de sneeuw!