Dag 148

Langzaam gaat het de ‘normale’ kant op. Mijn lijf lijkt weer iets meer grip te krijgen op de situatie. Hoesten lijkt toch wat minder te worden. Doordat ik er op let niet in elkaar te duiken maar goed mijn rug recht te houden (zowel bij liggen, zitten als staan) heb ik niet echt last van mijn maag meer. En misschien dat mijn hart het daardoor ook wat minder zwaar heeft. De ECG’s worden niet meer gemaakt (geen noodzaak meer voor) en bij de controles is de bloeddruk en de hartslag ook steeds meer normaal. In mijn darmen lijkt er ook een grote schoonmaak begonnen lijkt het, waar komt dit allemaal vandaan? Zoveel heb ik niet gegeten? Maar goed, het geeft ook weer ruimte!

Mijn grote vriendin de zaal arts is ‘s ochtends nog wel even langskomen om verslag te doen. Ze heeft helaas nog niet heel veel uitslagen. Bloedplaatjes zijn weer wat gestegen dat is mooi, gaat dus ook de goede kant op. Conclusie is wel dat de buikvocht punctie van gisteren een juiste beslissing was, geen complicaties, zelfs geen blauwe plek. De voorlopige uitslag duidt dat het vocht niet veroorzaakt wordt door lever of hartfalen, het lijkt dat het veroorzaakt wordt door de problemen met mijn lymfeklieren of een infectie. Als dat zo is dan is het vorige week dus goed aangepakt, twee problemen, de bloedplaatjes en de lymfeklieren problemen. Voor beide is de behandeling toen direct gestart. Chapeau Hematologen dus..

Morgen staat weer immunotherapie voor het lymfeklieren probleem op de planning. Ik heb me ingelezen, normaal zit er drie weken tussen de behandelingen, nu een week😳 Heftig! Maar ‘s avonds kom ik er achter dat morgen geen infuus is maar een prik onder de huid. Uiteindelijk herinnerde ik het me weer dat de Hematoloog vorige week zei, dat de behandeling zou bestaan uit 1 behandeling met een infuus (dan moest ik goed in de gaten gehouden worden en zo) en daarna nog 3 keer een prik bij mijn wekelijkse controle. En na de prik zou ik gewoon naar huis kunnen, geen extra controle nodig of zo. Ik liep het in mijn hoofd dus weer groter te maken dan het is, oeps, nou ja, ben ook maar een mens.

Gedurende de dag heb ik aardig wat gesprekjes met diverse mensen, en na het eten is Julia er weer gezellig. Ik heb genoten van alle communicatie, sommige gesprekken waren echt heel nuttig en hebben me nieuwe inzichten gegeven, maar ik was ‘s avonds echt uitgeput. Ik wilde nog douchen, en uiteindelijk was het pas rond 22:00 voor ik weer voldoende was bijgetrokken voor dat lukte.

Het duurde langer dan normaal voor ik kon slapen, vooral ook omdat ik het liggen en fysiek weinig doen toch een beetje zat lijk te worden. Ik was ‘s middags nog wel een rondje over de gang gaan lopen. ‘s Ochtends werd er soort van verbouwd op de afdeling dus was ik op mijn kamer gebleven, het leek ‘s middags klaar maar toen ik dus net aan mijn tweede rondje wilde beginnen kwam een verpleegkundige paniekerig naar me toe: van welke kamer komt u, u mag niet op de gang, we willen alle risico’s uitsluiten. Okay, okay chill, ik ga wel weer niks doen 😉

Hoewel nog precair, nog nare hoest, moe en opgezette buik, lijkt het heel langzaam de goede kant op te gaan. Niemand heeft het meer over wanneer ik naar huis mag, maar ik vermoed dat het onderwerp morgen weer aangesneden gaat worden (als ik stop met aanstellen😂).