Normaal word ik gewekt door de verpleging voor de controles en daarna komt de keuken voor het ontbijt. Maar vandaag is de keuken er de normale tijd en lopen we dus een beetje achter op schema. Om 9:30 heb ik mijn tweede COVID vaccinatie en daarvoor wil ik toch even douchen en aankleden. Lang verhaal kort, ik ben net klaar voor het vervoer me op komt halen. Nog een ‘dingetje’ is dat de verpleegkundige heeft gezegd dat ik er wel heen kan lopen 😳 Twee rondjes op de gang is al een dingetje. Nou ja een rolstoel kan ook.. tja.. goed idee!
De vaccinatie gaat probleemloos maar ik moet nog kwartiertje wachten. Doordat ik de pillen pas na het ontbijt kreeg heb ik net voor mijn ritje ingenomen, pfff ik begin het zwaar te krijgen. De spieren in mijn rug beginnen te verkrampen als teken dat het niet lekker gaat. Gelukkig hoef ik na het kwartiertje verplicht wachten niet lang op het vervoer de wachten en wordt ik vlot teruggeduwd naar mijn kamer. Ik ga uitgeteld op bed liggen, ik moet hoesten maar daardoor krijg daardoor ook kokhals reflex. Ik kan nog net alles binnen houden door rustig te blijven. Pfff. Ik ben echt helemaal uitgeteld!
Na een uurtje ben ik weer wat bijgekomen. Er komt een dermatoloog, die is ingeschakeld door de zaalarts omdat de prut liezen gisteren uit de hand begonnen te lopen. Ook in mijn oksels en op andere plekken beginnen rare plekken te ontstaan. De dermatoloog weet ook niet precies wat het is (zucht). Ze maakt foto’s, doet een biopt (het zal eens niet) en neemt met een wattenstaafje monsters om op kweek te zetten (schimmels en bacteriën). Nou we zullen zien.
Eten wil nog niet echt (echt niet) en met de lunch neem ik alleen een gebonden kippensoep.
De zaalarts komt langs. De chemo gaat vandaag gewoon door. Dit moet alles op termijn op gaan lossen. Op de PET CT is te zien dat de lymfeklieren t.o.v maart iets groter zijn geworden, dat was te verwachten natuurlijk, en dat er lymfomen in de longen zitten. Verder is er niets ernstig gevonden (of ze zijn nog niet klaar om dat te delen, dat kan natuurlijk ook).
Ik geef aan dat het vocht in de buik veel van de narigheid veroorzaakt. Eigenlijk is na de 3/4 liter water drinken voor de PET CT het echt mis gegaan, daarna kon ik echt niet meer fatsoenlijk eten. Lastig is dat plaspillen niet gaan helpen. Het enige dat zou kunnen helpen is het er uit halen met een drain of een punctie of zo. Ik geef aan dat het risico op een bloeding echt heel klein is, maar de arts komt met een tweede tegenargument, infectie. Tja.. Ze gaat overleggen met de Hematoloog.
De chemo en alle premeditatie gaan soepel naar binnen. Voor de chemo moet ik vandaag 1,5 tot 2 liter drinken om alles goed door te spoelen, dat gaat nooit lukken dus krijg ik ook extra vocht door het infuus.
Mariëlle is vandaag op het bezoek uur, we babbelen gezellig bij. Gelukkig wordt ze zelf steeds mobieler, maar haar vader heeft haar natuurlijk even gebracht, in de tussentijd is hij een rondje fietsen.
Voordeel van de chemo is dat je ook best zwaar spul krijgt tegen misselijkheid. Dus er gaat een kop thee naar binnen en drink ontbijt en een plak cake en wat water. Ook de avondmaaltijd gaat soepel naar binnen, geen probleem meer.
De verpleegkundige komt nog langs, ziet dat het beter gaat en biedt aan om samen een rondje te lopen. Samen, omdat ik nog aan het infuus hang en dan kan zij de infuuspaal duwen. Samen komen we tot de conclusie dat het infuus er wel af mag nadat ik ben gewogen. Ik ben iets boven het streefgewicht en zou dus volgens het protocol aan de plaspillen moeten maar ik ben bang dat ik dan juist er minder goed aan toe ga raken, ik heb nu geen klachten. De verpleegkundige overlegd, plaspillen is niet nodig maar meer vocht is ook niet goed. Dus ik wordt afgekoppeld van het infuus. Toch lopen we samen een stukje op door de gang. Toevallig kom ik de zaalarts tegen, overal duimpjes omhoog, goed bezig!
Ik voel me nu toch wel echt een stuk beter dan gisteren en vanochtend. Ik doe wel lekker rustig aan. Ik wil net weer een stukje wandelen als de verpleegkundige weer langs komt. We hebben een heel diepgaand gesprek. Daarna wil ik nog gaan wandelen maar ze adviseert me rustig aan te doen.
Nog even toetje (taart) eten, en even video bellen met Julia natuurlijk, en dan is het einde dag!
3 reacties op “Dag 155”
En dat allemaal op één dag als je al zo moe bent.
Maar de eerste kuur zit er in Mark!
En fijn dat je nu wel kan eten door de medicatie.
Wat ellendig die liezen joh! Dan is het douchen en afdrogen ook geen pretje hè. Misschien droog föhnen? Dat deed ik op het werk vroeger bij de bejaarden met huid problemen.
Maar ze zullen dat daar ook wel weten hè.
Fijn dat Mariëlle geweest is!
Denk dat je ook blij bent dat deze dag voorbij is, nu lekker maffen en morgen weer een nieuwe dag met nieuwe moed en energie Mark!
Hou je haaks, we denken aan je!
Liefs ons 🚻💋💚
Jij at ook nog een toetje aan het eind van deze dag Mark. En dan denk ik natuurlijk gelijk aan lekker en fijn. En daarbij terugkijkend, zo fijn dat al het geplande door heeft kunnen gaan.En er naar alles ook goed gekeken werd. Ja Mark, en jouw rusten tussendoor is zo begrijpelijk en nodig, en ook een goed advies van de verpleegkundige.
Fijn hoor dat het met Mariëlle beter gaat en ze weer kon komen.
En video bellen met Julia ook gaaf.
Mijn toetje nu voor jou is, eet elke dag lekker een banaan, schijnt heel gezond te zijn, zelfs een gebakken banaan.Toen ik het las dacht ik gelijk aan jou.
Sterkte Mark met alles, ook met je huid!!! En liefs voor jullie alle4.
Fijn dat je nu tegen Corona beschermd ben. Dat moet je er niet bij krijgen. Dat probleem met de lymfeklieren moeten ze maar gauw oplossen. Goed idee van mijn broertje om de tijd vol te maken. Voor jou hoop ik dat, als ik weer op controle moet dat je naar huis bent, zo niet dan loop ik weer even langs. Hou je goed. Liefs👩🏻🦽🌻🥯🍇