Als ik wil gaan slapen krijg ik een raar soort kramp. Echt behoorlijk pijnlijk, in mijn ribbenkast maar het straalt door. Welke stand ik ook kies, zitten, liggen, staan ik verga echt van de pijn. Ik blijf even goed bewegen en dan zakt het langzaam weg tot een soort zeurderig gevoel. Kijk zo kan ik natuurlijk niet gaan slapen, stel dat er echt iets aan de hand is (hypochonder) een embolie of zo😉. Dus ik kijk toch wat even langer tablet dan verstandig is.
Rond 6 uur staat Julia bij mijn bedje met ontbijt. Daarna ga ik lekker verder slapen natuurlijk!
Als ik wakker ben komt Mariëlle me wat drinken brengen 👍 Ik lig moed te verzamelen om op te staan en te gaan douchen. Na wat drinken gaat dat natuurlijk beter.
Mariëlle heeft een afspraak gemaakt met een schildersbedrijf om de gegevens op te nemen om een offerte te maken voor het schilderen van het buitenhoutwerk. Hij komt om 15:00. Mooi nog tijd om mijn bedje op te maken en mijn kamertje aan kant te krijgen. Maar dan belt hij en wordt het toch opeens 12:30. Nou ja, ik ben inmiddels ver genoeg, het is zoals het is. Even wil ik wachten met lunchen tot de schildermeneer is geweest maar Mariëlle wil er niet van horen en vind dat ik nu moet eten, ze heeft gelijk. Dus beschuitje, soepje, het gaat soepel naar binnen en ik voel me inderdaad weer wat beter. Later als Julia thuis komt heeft ze kibbeling en ik krijg ook.
De middag is zo voorbij, waarschijnlijk ook omdat ik een lang middagslaapje doe.
We eten risotto, gelukkig is dit een maaltijd met veel vocht. Door het vele slapen ben ik natuurlijk minder aan drinken toe gekomen. Ook de lichaamsbeweging blijft een beetje achter bij wat ik zou moeten doen dus wat later op de avond lopen Julia en ik een blokje om. Het is niet genoeg om mijn maag weer helemaal tot rust te krijgen maar het scherpe randje is er wel af.
Ik zag dat ik eergisteren de 100ste Mark 2.0 blog heb geschreven. Het is wat… Maar wat nog veel indrukwekkender is zijn de 360!! Reacties! De reacties maken ook dat ik het volhoud, dus allemaal dank daarvoor!!!
4 reacties op “Dag 168”
Nou Mark dat was niet niks opeens die pijn dat was wel echt even schrikken natuurlijk. Maar gelukkig kon je er goed mee omgaan en heb je toch de hele nacht geslapen.
En wat een vroeg ontbijtje weer van de vroege vogel. Gaaf hoor dat je daarna weer verder kon slapen.
En heerlijk dat je steeds krijgt wat je nodig hebt, ook van Mariëlle👍
En Risotto mmmm…
Tja en dat jullie ook nog bezoek kregen van een schildermeneer😁Succes ermee👍
Fijn dat je toch nog weer een rondje hebt kunnen lopen met Julia.
En ja, ik zag dat het je 100ste Mark 2.0 blog was. Zo bijzonder dat je het steeds op kon brengen om wat je meemaakte met ons te delen. Ik ben er nog steeds heel dankbaar voor Mark. En wens je voor de komende tijd weer heel veel sterkte, geduld en liefs toe, en 👏Samen met Mariëlle, Wouter en Julia het Allerbeste gewenst!
Honderd getuigenissen van moed, doorzettingsvermogen, levenslust en humor, ook van hulp van je naasten.🥇🇳🇱🎂een felicitatie waard😘
Jeetje man ik heb je laatste paar blogjes weer naar binnen geslurpt. Het is prima leesvoer, al is de inhoud soms best pittig 🌶😊. Voor jou dan meer dan voor ons natuurlijk maar we leven enorm met je mee 😘.
Weet je al wat die kramp nou was in je ribbenkast?
Wat een avontuur weet de laatste week zo. Hopelijk dat het vocht in je buik snel weg is, of een in ieder geval minder wordt. Dan kun je je tenminste weer lekker laten gaan met eten😋.
Dikke knuffel 🧸
Weet niet goed, want ik zal schrijven. Knap dat schrijven van jou allemaal. Meer dan de 💯. Je bent weer thuis. Wens jullie nog meer zonnige tijden. 🌞