Auteur: Julia

De dag begint vandaag al vroeg, er staat een flinke rit op de planning. Mama is als eerste wakker, ze trippelt zachtjes uit de tent richting de vrachtwagen van opa. Alle lampjes in de cabine zijn nog uit, wel staat het bijrijdersraampje een klein stukje open. Mama tikt zachtjes op het raampje en perst haar lippen door de opening van het raam  “pap, pap, papjehe, ben je al wakker?”

Dan gaat er een piep klein lichtje aan, zo zwak dat het net te zien is door de gleuf van de gordijntjes. “goedemorgen” klinkt er dan zachtjes vanuit de cabine en enkele seconde later trekt opa de gordijntjes voor het bijrijdersraampje vandaan. Mama schrikt zich een hoedje van deze plotselinge verschijning van opa. Opa doet de deur open en mama kruipt snel naar binnen. Thee? vraagt opa, mama knikt. Opa heeft in de vachtwagen al thee klaar staan, hij was vanochtend al even wakker en heeft toen warm water gemaakt op het gasstelletje en is toen weer terug in bedje gekropen. Ik wist wel dat je vroeg zou komen zegt opa tegen mama met een flinke grijns op zijn gezicht. Mama heeft hem zo’n harde por dat hij bijna de thee uit zijn handen laat vallen. Je moet ons voortaan niet meer zo laten schrikken hoor voegt mama aan de por toe. De grijns van opa wordt als maar breder en breder, is dit geen prachtige aanwinst dan zegt opa triomfantelijk terwijl hij naar de vrachtwagen wijst.

Een uurtje later hoort mama 2 kinderen fluisteren, die stemmetjes herkent ze uit duizenden het zijn Fébe en Torne. Opa en mama waren zo lekker aan het kletsen dat ze helemaal de tijd uit het oog zijn  verloren. Bij het horen van Febe en Torne is mama direct geactiveerd en springt uit de vrachtwaren. De aanmaak limo en broodjes worden bereid en ook papa, Hielke, William en Olivia worden aan de ontbijttafel geroepen. Dik anderhalf uur later zit iedereen weer in de auto, de paarden verzorgd en wel in de vrachtwagen en is het kampje opgeruimd. Het is nog steeds best vroeg en de zon hangt nog laag wat het rijden er niet makkelijker op maakt.

Torne heeft een plekje bij opa bemachtigd. Mama, Fébe en Hielke zitten in de auto en Olivia, William en papa in de paardenvrachtwagen. Het plan is om nu een beetje vaart te maken en zo’n 800 km te rijden met zo min mogelijk stoppen. Het duurt dan ook niet lang voordat de hele karavaan in Denemarken is beland. Daar wordt gestopt bij een bakker voor de Deense koffiebroodjes. Iedereen wordt weer verdeeld over de voertuigen en de reis vervolgt zich richting zweden. De i pads zijn inmiddels tevoorschijn getoverd en Hielke en mama kletsen erop los. Verder is de reis niet heel spannend.

Als na 800 km het hele stel dan aankomt in een dorpje ter hoogte van Stockholm zijn met name opa en Olivia helemaal uitgeteld. Hiele besluit dat dit zijn moment is om te shine. Hij laat een fiets uit neemt de twee andere jongens mee en gaat bij een lokaal eettentje eten halen. Iet wat onhandig komen ze met zijn drieën op een fiets en tassen vol friet, vis en vlees terug bij de rest. De dames hebben zich al gedoucht en stomen nog helemaal na. Omdat de reis zo lang is geweest en niemand echt zin heeft wordt de tent niet opgezet. Er wordt dus een keertje in de voertuigen geslapen.

Iedereen geniet van het eten, de kinderen en paarden lozen hun energie en dan is het tijd voor de tour door de vrachtwagen van opa. Ze beginnen bij de cabine, daar is een mooi bedje voor opa en twee lekkere vrachtwagen stoelen, opa heeft het gezellig aangekleed met wat lampjes en gordijntjes. Vervolgens is de laatruimte aan de beurt. Als opa die opendoet valt iedereens mond open van verbazing.

Het is een compleet huis. Er staat een mini keukentje, een bank, een tv zelfs lekkere kleedjes en twee stapelbedden opgemaakt en wel.

Verrassing zegt opa zachtjes. Febe vliegt opa en de armen, dit is wel echt heel mooi fluistert ze, opa knikt met grote ogen, dit is opa zijn aller grootste droom fluistert opa terug. Gaaf gedaan opa roept Torne terwijl hij een van de stapelbedden proef ligt. Hielke kijkt een beetje de kat uit de boom totdat hij de collectie muziek ziet, gitaren, blaasinstrumenten een mengpaneeltje, heel wat CD’s het is een halve studio. Hielke vliegt opa om zijn hals zo hard dat opa die Fébe nog vast had bijna omvalt. Gaan we hier samen muziek maken opa schreeuwt Hielke bijna. Van mama krijgt opa een bevestigend schouderklopje, dat was je vermissing bijna waard pa voegt mama eraan toe met een strenge blik. Febe die nog altijd bij opa op de arm zit is een beetje overdonderd door het enthousiasme van haar broers. Voor jouw heb ik ook een bedje gemaakt fluistert opa, een heel mooi bedje zelfs. Febe ontgraaft haar gezichtje uit opa zijn schouder en kijkt in de richting die opa op wijst. Boven het bed waar Torne ligt is een heel mooi opgemaakt bedje, met roze dekbedovertrek en een hoofdeind in de vorm van een kroontje. Opa legt Febe voorzichtig neer en verzoekt dan iedereen de vrachtwagen te verlaten en doet de deur dicht. Opa kruipt naast Febe en laat dan een kleine afstandsbediening zien, drukt op een van de knopjes en er verschijnen wel duizend kleine lichtjes in het plafond. Verwonderd van alle lichtjes kijkt Febe met grote ogen om zich heen. Niet veel later ligt Febe heerlijk te slapen in haar bubbel van lichtjes en roze wolkjes. Opa sluipt naar buiten, intussen zijn ook de andere opgefrist. Torne en William delen een bedje, Hielke heeft zijn eigen bed en onder het bed van Hielke schuit opa een tweede bed uit waar papa en mama kunnen slapen. Olivia slaap in de paardenvrachtwagen samen met de paartjes. Het was voor een ieder een drukke en vermoeiende dag.

De volgende dag staat er een rit van 600 km op de planning, maar na de ontdekking van de camper vrachtwagen zijn alle kinderen en mama niet meer zo rustig. Hielke gaat weer op pad voor ontbijt en neemt een extraatje mee voor opa. Na een rustig ontbijtje buiten gaat iedereen weer op het gemakje de auto’s in. Na 2,5 uur rijden is er een pauze, opa en Hielke maken wat muziek en William en Fébe maken een ritje op de paarden in deze prachtige omgeving, papa volgt op de fiets met Torne achterop. Mama en Olivia drinken thee. Zo geniet iedereen van de omgeving, de zon en elkaar..

Het is eindelijk zover, vandaag vertrekt het hele gezin samen met Olivia en William richting Zweden. Afgelopen weken is iedereen druk bezig geweest met voorbereiden, alles is tot in de puntjes geregeld dus vanaf nu is het genieten van de reis.

De dag begint vroeg voor Fébe, mama en Olivia met het klaar maken van knol en kruitnootje  voor transport. Het paart van William heeft gelogeerd bij Knol en Kruitnootje en gaat natuurlijk ook mee richting Zweden. Terwijl de dames druk zijn met de paarden maakt papa samen met Torne een lekker ontbijt voor iedereen, ook smeren ze de broodjes voor onderweg. Hielke en Chloë doen het nog even rustig aan en genieten nog even van elkaar. Als Chloë tegen half 10 wordt opgehaald door haar moeder is het tijd dat ook Hielke zijn handjes uit de mouwen steekt. Samen met Torne en papa pakt Hielke de auto verder in, de auto was al zo goed als ingepakt dus het is niet veel werk. Rond een uurtje of 11 zit iedereen dan ook in de juiste auto en kan de reis beginnen. Olivia, mama, Torne en William in de vrachtwagen bij de paarden en papa Hielke en Fébe in de auto met de spullen.

 De eerste plaspauze is al snel en is aangevraagd door Fébe, ze maakt zich een beetje zorgen om Kruidnootje. Als ze nu toch stilstaan is het een mooi moment om de broodjes te verdelen, de kinderen krijgen ieder twéé broodjes voor elke hand één. Met de broodjes in de hand gaat iedereen weer in de auto’s zitten, de verdeling is nu wel een klein beetje veranderd Febe komt gezellig in de vrachtwagen en William en Torne gaan met papa en Hielke in de auto. Na nog geen half uurtje is het in beide auto’s stil. Febe, Hielke, Torne en William liggen heerlijk te slapen. Papa en mama wisselen nog wel maar iedereen op Hielke na slaapt rustig verder.

Na een kleine 5 uur is de eerste stop bereikt, de paardjes mogen nu eindelijk de beetjes strekken en ook Olivia kan wel wat rek en strek oefeningen gebruiken. Papa maakt een soort basis kampje, zet de tent op en begint alvast met de voorbereidingen voor het eten. Ondertussen maken William, Febe en Hielke een wandeling met de paartjes, Torne slaapt dus die mag lekker blijven zitten in de auto.

Na een half uurtje staat de tent is er een kampt vuurtje en zijn de (paarden) beentjes gestrekt en is het tijd om te gaan eten. Inmiddels is ook Torne ontwaakt en klaar wakker om broodjes te maken boven het kampvuur, mama heeft verst deeg en worstjes meegenomen. Tijdens de wandeling zijn er al stokken verzamend, de broodjes worden gemaakt en de worst pas precies in het gat van de stok.

Tijdens het eten wordt er gezellig geklets, Hielke die als eerste klaar was heeft zijn gitaar erbij gepakt en tokkelt een beetje. Het is inmiddels langzaam aan gaan schemeren, en iedereen begint helemaal rustig te worden van de natuur, het kampvuur en het getokkel van Hielke. Tot ze verschrikt worden door 2 vellen koplampen, het is een oude vrachtwagen.. Als de motor uit gaat springt er een mannetje uit de cabine. Het is opa. Opaaaa klinkt het in koor, mama moet zelfs een beetje huilen. Ze waren vertrokken terwijl opa spoorloos was, mama voelde zich daar best schuldig over maar het kon echt niet anders. Nu opa weer terecht is is de ontlading groot. Waar was je nou? vraagt Febe licht verwijtend. Ik leg het morgen allemaal uit zegt opa rustig, nu is het tijd voor een glaasje limonade want die heb ik wel verdiend en daarna naar bedje. Vol vraagtekens gaat iedereen de tent in en opa zijn cabine morgen staat er een lange reis voor de boeg dus slaap kunnen met name Papa, Olivia en mama goed gebruiken.

Het is woensdagmiddag, Fébe en Torne zijn vroeg thuis, Hielke en Chloé komen vanmiddag pas. Het begint langzaam herfst te worden dus tijd dat de regenlaarsjes uit de kast komen. Mama heeft alle laarsjes al uit de kast gehaald, Tore krijgt oude van Hielke want zijn eigen passen niet meer. Voor Fébe heeft mama vanochtend nieuwe laarsjes gekocht, blauwe met witte stipjes super schattig.

Fébe is mega blij met haar laarsjes en wil ze graag aan opa laten zien, die logeert weer eens op het erf. Als Febe bij opa zijn hutje komt branden er geen lampjes, geen kaarsjes en ruikt het niet naar thee of koekjes. Normaal zet opa altijd een kopje thee met koekjes of zet hij de lunch klaar met mama. Vandaag is dat dus anders… Fébe loopt verslagen terug naar binnen, mama ziet het verslagen hoofdje van Fébe buigt door haar knieën en geeft Fébe een dikke knuffel, “is opa er niet?” fluistert ze zachtjes. Bij die woorden begint Fébe ineens te huilen, al snikkend weet ze er nog net een nee uit te persen. Ook Torne voelt nu dat er iets niet klopt en komt kijken wat er aan de hand is. Zijn vraag komt er echter een beetje lomp uit: waarom zijn we hier aan het huilen? Febe haar sluizen zijn inmiddels helemaal open en mama haar trui is al goed nat, Toch weet Fébe Torne duidelijk te maken dat opa niet in zijn hutje zit en dat ze daarom zo verdrietig is. Torne geeft Febe een knuffel en zegt: hij komt vast zo thuis. Ook mama probeert Febe te overtuigen dat opa haar niet vergeten is maar vast iets leuks aan het voorbereiden is. Als de tranen van Febe gedroogd zijn gaan ze met zijn drieën een boterham eten en worden de plannen voor vanmiddag besproken. Torne stelt voor om bij de buurman te gaan kijken of opa daar is en Febe stemt daarmee in. Als de bordjes zijn opgeruimd snelt Torne zich naar de schuur om zijn skelter en aanhanger te halen, Febe trekt ondertussen haar nieuwe laarsjes met bijpassende regenjas aan.

 Taxi service ome Joop klinkt het vanuit de achterdeur, het is Torne met het hoedje van opa. Mama begint te lachten en ook Febe heeft haar lach weer gevonden. “Instappen maar” gaat Torne verder in zijn rol en hij steekt zijn hand uit naar Febe. Wat een grapjas ben jij toch roept mama Torne nog na, Torne huppelt nog even snel terug om haar van repliek te voorzien ‘geleerd van opa’ zegt hij triomfantelijk  om vervolgens weer terug in de rol van taxi ome Joop te stappen. Als Torne en Fébe van het terrein zijn gaat mama toch even polshoogte nemen waar haar vader uithangt, ze pakt de quad en gaat een rondje langs plekken waar opa zou kunnen zijn. Het hutje is al bekeken door Febe maar toch begint mama daar, het ziet er verlaten uit, op naar de schuur. Ook in de schuur is geen spoor van opa te bekennen, onderweg is ze de range rover ook tegen gekomen dus hij kan niet ver zijn. Mama rijd door naar het bos maar ook hier geen opa, net als in het boothuis, de hooizolder en de boomhut. Ondertussen zijn Fébe en Torne bij de buurman maar ook die heeft opa vandaag niet gezien. Eenmaal allemaal thuis vindt ook Torne het niet meer leuk dat opa onvindbaar is. Mama gaat voor strategie afleiden en stelt voor gemberkoekjes te gaan maken, het werkt en al snel gaat het niet meer over waar opa is maar over de koekjes. Na een uurtje koekjes bakken komen ook Hielke en Chloé thuis, die helpen graag met het opeten van de verse koekjes. De rest van de middag doet iedereen zijn ding, mama begint vroeg met koken en rond half 5 gaat de Tv al aan en worden Hielke en Chloé zich bewust gemaakt van kun taak.

Om kwart voor 5 komt papa thuis, hij knuffelt mama even en gaat dan lekker aan tafel zitten, is je pa er niet roept hij de keuken in. “Nee die is kwijt” krijgt hij geïrriteerd terug van Torne en mama in koor. Het eten verloopt een beetje gespannen, iedereen is een beetje ontdaan van de afwezigheid van opa, het lijkt wel alsof ze niet zonder hem kunnen terwijl hij er natuurlijk wel vaker niet is maar dit is toch anders. Als papa en mama s avonds op de bank zitten moet mama toch even haar ei kwijt, ze kruipt dicht tegen papa aan en begint zich hardop af te vragen waar haar vader is en waarom hij niets heeft laten weten. Papa probeert het te relativeren maar dat is niet wat mama nodig heeft, hij geeft het dan ook al snel op en gaat over op simpelweg luisteren.

Ook de volgende dag is de onrust nog niet uit de lucht, iedereen begint zich nu wel echt zorgen te maken, vannacht is mama wel drie keer wezen kijken of opa toch niet in zijn hutje lag en ook papa is er een paar keer uit geweest. Na het ontbijt belt mama Joyco maar ook die weet niet waar opa gebleven is. Hielke, Chloé, Torne en Febe gaan naar school en papa en mama gaan werken, iedereen vraagt zich af waar opa zou kunnen zijn en hoopt dat opa snel weer opduikt…

Door alle wilde plannen van de afgelopen tijd hebben papa en mama een beetje behoefte aan een paar dagen samen. Omdat Febe en Torne duidelijk nog veel te jong zijn om alleen thuis te zijn, mogen ze bij een vriendje of vriendinnetje slapen. Febe heeft genoeg meiden waarmee ze een slaapfeestje wil en kan houden. Voor Torne ligt het allemaal wat lastiger in de buurt speelt hij wel met wat jongens maar echte vrienden zijn het niet. Ook neefjes, nichtjes en klasgenootjes zijn geen optie voor Torne hij voelt zich eigenlijk nooit helemaal begrepen bij leeftijdgenootjes. Opa en Joyco zijn ook op pad dus daar slapen zit er ook niet in voor Torne. Toen papa en mama vertelde dat ze 2 dagen en 2 nachtje weg wilde was juist Torne het meest enthousiast, hij zag meteen een groot feest samen met Hielke, Chloé en Febe voor zich. Dat ze niet alleen thuis mochten blijven had hij niet verwacht. Voor papa en mama is het eigenlijk geen optie om een of meerdere kinderen mee te nemen, er moet dus echt een plekje voor Torne gevonden worden.

Buiten het plannen van het nachtje weg moet ook de reis naar Zweden gepland worden. En dan met name het paarden vervoer. Het plan in om in 4 reisdagen naar het pension te rijden en te overnachten op campings, nu is overnachten op een camping met paarden op zijn zachts gezegd een uitdaging. Maar papa zou papa niet zijn als hij niet alsnog 3 leuke wild campings heeft gevonden. De eerste is relatief dichtbij zo’n 400 km van huis vlak bij het dorpje Reinfeld in Duitsland . De 2^e dag is een pitte reis van een ruime 800 km die camping ligt ongeveer ter hoogte van Stockholm. De laatste 2 dagen wordt er elk 600 gereden. De caissière, Olivia, heeft geholpen met de route, zij rijdt deze afstand wel vaker met het paard van haar kleinzoon en zegt dat dit de leukste route is.  

Ter voorbereiding op de reis komt Olivia samen met haar kleinzoon William vandaag op bezoek. Voordat Olivia Knol en misschien Kruitnootje meeneemt in de trailer wilde ze ze eerst even zien. Als Olivia en William net na de lunch aankomen ziet mama dat ze de trailer/ vrachtwagen hebben meegenomen. Een slimme zet van Olivia zo kunnen ze testen hoe de pony’s zich houden tijdens de reis. Voordat ze naar de pony’s gaan wordt er eerst een kopje thee gedronken. Thee houd voor Torne eigenlijk altijd appelsap in, ook William krijgt een glas tot de rand gevuld met verse appelsap van Torne. Als de drankjes en koekjes achter de kiezen zijn is het tijd om bij Knol en Kruitnootje te gaan kijken. Omdat het zo goed als Febe haar pony’s zijn loopt ze voorop. Torne en William zijn niet zo geïnteresseerd in praatjes over welke pony waar komt te staan en besluiten samen op avontuur te gaan.

Torne haalt zijn skelter uit de schuur maakt de aanhangbak eraan en zo gaan ze samen op pad, normaal zit Torne altijd op de skelter maar William bood aan om te trappen dus nu zit hij op de skelter en zit Torne achter in de bak. Voor Torne is het ook wel eens leuk om over het erf gereden te worden, hij geniet er dan ook lekker van. Uiteindelijk belanden ze op de hooizolder, daar staat wat speelgoed waarmee de jongens zich prima vermaken.

 William was in Nederland voor wat paardrijlessen, hij rijd op redelijk niveau en wil graag beter leren rijden. Vandaag was zijn laatste les voordat hij weer terug naar huis gaat, het was een extra lange les dus hij is flink moe geworden. Ook Torne is moe, hij heeft dan wel geen paard gereden maar hij heeft de hele nacht nagedacht waar hij kan gaan slapen als papa en mama weg zijn.

Ondertussen worden Knol en kruitnootje ingeladen om een proefritje te maken, Olivia heeft dit al veel vaker gedaan. Ze geeft de pony’s een snoepje waar ze wat rustiger van worden en zo lopen ze zonder moeite de trailer in. Ook het rijden lijken ze niet erg te vinden, Febe en mama gaan mee in de vachtwagen voor hun is dit ook iets compleet nieuws.

Als ze terug zijn vraagt mama zich af waar Torne en William zijn gebleven, toen ze weg ging waren die nogal luid aan het spelen maar nu is het compleet stil. Als kinderen stil zijn is dat nooit een goed teken dus mama besluit de jongens te gaan zoeken. Omdat de skelter bij de stal staat kijkt mama daar als eerste. Bij de boxen van de pony’s is geen spoor van de jongens te bekennen maar ze hoort wel heel in de verte en heel zacht een klein snurkje. Dit snurkje herkend ze uit duizenden, dit is Torne. Als ze de ladder van de hooizolder op klimt ziet ze Torne en William nog net niet verstrengeld in elkaar leggen, het is echt mega schattig ze kan het dan ook niet laten om een fotootje te maken. William is net iets ouder en groter dan Torne en misschien juist daarom hebben ze elkaar helemaal gevonden.

Ook de oplossing voor het slaapprobleem is nu gevonden. Mama overlegd met Olivia of de jongens op de hooizolder mogen slapen als zij en papa een nachtje weg zijn. Olivia vind het een leuk idee, zij gaat dan ook in de schuur slapen bij de pony’s dat stond dan weer op haar bucket list.

Als beide heren zijn ontwaakt uit hun schoonheidsslaapjes is het tijd voor het avond eten, mama heeft weer eens Zweeds gekookt om in de stemming te komen. Ondertussen is het al geen geheim meer dat ze naar Zweden gaan, het was te lastig om niets te zeggen voor Hielke en mama. Tijdens het eten verteld mama dat Torne en William op de hooizolder mogen slapen als ze met papa weg is. Hielke is een tikje jaloers maar gunt Torne zijn pleziertje ook Hielke heeft het niet slecht getroffen hij heeft het hele huis tot zijn beschikking. Torne en William zijn natuurlijk door het dolle heen en zouden het liefst vanavond al samen slapen.

Als het eten op is en de buikjes rond zijn is het tijd voor Olivia en William om terug naar huis te gaan. Torne en William nemen afscheid, over een paar dagen zien ze elkaar weer. Als Torne ’s avonds op bed ligt is mama wel benieuwd hoe zijn dag met William was. Torne begint in geuren en kleuren te vertellen over het skelter avontuur, de hooizolder en over de plannen als ze samen gaan slapen. Is William een echte vriend geworden? vraagt mama als torne is uitverteld. Natuurlijk bij is mijn beste maat wat denk jij dan? Antwoord Torne met de grootste lach ooit op zijn gezicht. Mama moet bijna huilen zo blij is ze dat Torne eindelijk een echte vriend heeft gevonden.

Het gevoel van Zweden heeft mama nog steeds niet losgelaten, daarom heeft ze samen met papa besloten dat ze er een ruime twee weken naar toe gaan.

Voordat ze kunnen vertrekken moet er nog wel veel geregeld worden, zo moeten alle dieren elke dag verzorg worden en moet er een route worden uitgestippeld maar ook wil mama graag voor iedereen een nieuw setje kleding kopen.
Voor de dieren was het niet heel ingewikkeld om een verzorger te vinden, de buurman mist het ontzettend om veel dieren te hebben dus die zorgt met alle liefde voor de geitjes, koetjes en pony’s. ook willen Boris en de vriendinnetjes van Fébe best voor de pony’s zorgen.
Hielke, Torne en Fébe weten nog niets van het plan om naar Zweden te gaan. Mama wil graag dat het een verassing blijft totdat ze daadwerkelijk vertrekken.

Omdat mama er niet als een toerist bij wil lopen gaat ze vandaag samen met Hielke shoppen. Ze gaan naar de dichtstbijzijnde stad die is ongeveer een half uurtje met de auto. Onderweg zit de stemming er al goed in, er wordt hard meegezongen met de muziek en de eerste snacks hebben hun weg uit de tas al gevonden. Omdat mama met Hielke had afgesproken vandaag te gaan shoppen heeft hij thuis al een beetje gekeken naar welke winkels hij zou willen, in de auto verteld hij over wat hij zoal heeft gezien op ’t internet en waar dat te koop is. Mama heeft ook gekeken waar ze heen wil, de winkels komen niet echt overeen maar dat is niet erg ze hebben de hele dag.

Als ze in de stad aankomen en de auto geparkeerd is, gaan ze als eerste naar een winkel die Hielke heeft uitgekozen, daar heeft Hielke al snel zijn armen vol met dingen die hij graag wil passen. Als Hielke de paskamer uit komt merkt mama al snel dat hij voor een totaal andere style is gegaan, het is even wennen maar het misstaat hem niet. Omdat mama geen geldboom in de tuin heeft en er nog aardig wat winkels op het lijstje staan beperkt ze Hielke tot het kiezen van 2 setjes. De keuzes worden verrassend snel gemaakt, op naar de volgende winkel!

De volgende winkel is er eentje voor mama, het is een beetje een geiten wollen sokken winkel. Mama had daar een leuk schapenwollen vestje voor Torne gezien, de juiste kleur is er helaas niet meer, maar voor Hielke hangt er wel echt een mega mooi exemplaar. Voordat mama het weet staat Hielke weer in de paskamer dit maal met het schapenwollen vestje en een linnen broek, ook dit staat hem weer veel te goed, toch maar meenemen. Ze zijn nog geen uur in de stad en Hielke heeft al 3 hele mooie setjes gevonden als ze zo door gaan moet Hielke er een kast bij kopen. Voor Torne wordt uiteindelijk een ander vestje gevonden, een stevig vestje met een mega zacht hertje erop en een zelfde gekeurde linnen broek als Hielke met versteviging op de knieën. Ook voor Fébe wordt hier het een en ander gekocht, mama heeft een setje geribbelde kniekousen en een bruin tuinrokje gevonden voor haar. Van al dat winkelen hebben Hielke en mama wel dorst gekregen, ze besluiten even verderop bij een take away een fruitsapje en een koffie te halen, mama geniet intens van Hielke, hij is helemaal in zijn element en heeft shoppen nog nooit zo leuk gevonden.

Als de drankjes op zijn is het tijd voor de volgende winkel, weer eentje van Hielke’s lijstje, dit is een minder leuke winkel dus daar zijn ze snel uit. Ook de volgende 3 winkels van Hielke’s lijstje vallen een beetje tegen, er wordt dan ook niets meer gekocht en de lol gaat er een beetje vanaf. Tijd voor Hielke om weer terug te vallen op mama haar winkel lijstje. Bij de winkels op mama’s lijstje wordt het langzaam weer leuk, mama heeft een paar leuke broeken gezien voor papa en ook wordt er een nieuw zondag setje voor de mannen gekocht. Als alle benodigde spullen voor Zweden stiekem zijn gekocht en Hielke zijn winkels heeft bezocht is het tijd om naar huis te gaan.

Als ze terug naar de auto lopen komen ze het ene na het andere leuke winkeltje tegen overal moet even gekeken worden, ze komen zelfs een super schattig winkeltje tegen voor jongens kleding. Daar vinden ze allerlei leuke broeken, t-shirtjes en zelfs een pyjama voor Torne. Als ze tijdens het afreken aan de praat raken met de caissière komt het tot een super leuk gesprek. Dit winkeltje is eigenlijk van haar dochter zelf heeft ze een paardenpension in het noorden van zweden, een en een is twee denkt mama. Mama begint te vertellen over Knol, hij is al flink op leeftijd en ze zou het mega leuk vinden om hem ook eens mee te nemen naar zweden. Al pratend komen ze er achter dat het pension op de route ligt die mama wilde gaan rijden. De caissière heeft een mooie paarden vrachtwagen voor 3 paarden ze bied aan om samen de route te gaan rijden. Ze gaat over een paar dagen terug naar zweden met het paard van haar kleinzoon ook haar kleinzoon en -dochter gaan mee terug. Mama besluit dat het wel zo handig is om dit hele plan eerst met papa te overleggen dus ze wisselen nummers uit en spreken af morgen ochtend even te bellen.

Op de terug weg zit Hielke met een mega smile, mama en Hielke kletsen wat over de dag en over koetjes en kalfjes. Als ze bijna de oprit op rijden zegt Hielke ineens met een lach: Mama gaan we volgende week naar zweden? Het was natuurlijk eigenlijk niet de bedoeling dat Hielke dit al zou weten maar omdat ze het er in de winkel over heeft gehad kan mama het nu niet meer ontkennen. “Dat was wel mijn idee” zegt ze uiteindelijk. Hielke maakt zijn gordel los en geeft mama een mega dikke knuffel, “dat zou ik echt heel leuk vinden” zegt hij terwijl mama ondertussen bijna geen lucht meer krijgt. Nu kan mama haar geluk lachje niet meer onderdrukken “niets tegen de rest zeggen he” Hielke knikt en ze gaan naar binnen met alle tassen kleding.

Ze zijn de drempel nog niet over of Fébe graait al door alle tassen met steeds de zelfde vraag “is dit voor mij?” ook torne en papa zijn wel benieuwd wat er allemaal is gekocht. Het is aan Hielke om de modeshow te starten. Hij begint met de dingen uit de eerste winkel, een lose fit spijkerbroek met een gestreepte longsleeve is het eerste setje. Dit is totaal iets anders dan normaal zegt papa, dit is wat hij vroeger ook veel droeg dus stiekem vind hij het super leuk dat Hielke dit nu ook heeft gekozen. Het volgende setje is een pantalon met een soort overhemd ook dit staat Hielke heel goed en iedereen begint te klappen, ondanks dat Hielke normaal niet zo van belangstelling houd geniet hij nu duidelijk van alle aandacht. Het volgende setje is voor jullie alle drie zegt mama, ze helpt Febe met haar kousjes en torne met zijn vestje. In de tijd dat ze aan het omkleden waren heeft papa de keukentafel leeg gemaakt en dient deze nu al catwalk ook wordt bijpassende muziek op gezet. Als eerste komt Febe aangemoedigd door de rest vervolgens neemt Torne de show over en ook voor Hielke is er weer een mega applaus. Als alle kindersetje voorbij zijn gekomen is het tijd voor papa, ook hij moet over ze catwalk met zijn nieuwe broeken, hij maakt er een showtje van. Ook mama haar nieuwe kleren krijgen de benodigde aandacht. Nu iedereen is geweest mag het favoriete setje gekozen worden en daarmee gaan ze op de foto. Heel toevallig passen alle setjes mega leuk bij elkaar, de foto is daardoor nog leuker.

Als papa en mama in bed liggen vind mama het een goed moment om over het pension in Zweden te beginnen. Papa ziet wel wat beren op de weg, kan Knol die lange reis nog wel aan? En hoe gaan ze hem weer mee terug nemen? Mama blijft zeggen het is een leuk idee en we gaan het gewoon doen. Ze draait zich om en valt in slaap. Typisch vrouwen denkt papa, eerst met een probleem komen en dan vervolgens lekker gaan slapen.

De volgende dag bellen ze samen met de caissière en werken ze het hele plan uit. Al pratend krijgt papa steeds meer vertrouwen. Ook hij kijkt uit naar de reis en als de paardjes mee kunnen is dat alleen maar leuk.

Vandaag is eindelijk de dag dat de boomhut gebouwd gaat worden. Iedereen is al vroeg uit de veren, dat is vooral te danken aan Fébe. Ondanks dat Fébe helemaal niets te maken heeft met het bouwen van de hut ziet ze met dit project haar kans schoon om bij Joyco te zijn.

Rond een uur of half acht staat Febe in haar nachtjapon voor de deur van opa’s hutje, papa probeerde haar nog tegen te houden maar ze was niet langer dan 5 minuten tegen te houden, bovendien had ze het ontbijtje voor Joyco en opa al gemaakt.

Ook Hielke en Torne zijn vroeg van de partij, Hielke heeft de leiding over het project dus aan hem de taak alles en iedereen te managen. Hielke heeft gisteravond goed na gedacht over hoe alles vorm moet krijgen, als iedereen klaar zit komt zijn verhaal er dan ook heel vloeiend uit. Hij heeft tot ieders verbazing zelfs een taakje voor Febe bedacht.
Als eerste wordt de juiste plek in de boom uitgekozen omdat opa wil dat het in een keer goed gaat heeft hij stiekem gisteravond een gat gegraven met de mini graafmachine en een grote houten paal klaar gelegd. De paal is de basis van de boomhut, zo kan ook als de boom dood gaat de hut blijven staan. Door het voorwerk van opa is het kiezen van de plek snel gebeurt. Hielke en opa gaan de paal ingraven terwijl Torne en Joyco de hut gaan maken.

Febe heeft de taak van koekjes bakken gekregen, niet helemaal waarop ze gehoopt had maar zeker geen straf. Febe doet enorm haar best op haar koekjes, ze laat Joyco wel even zien hoe goed ze koekjes kan maken, zelfs mama mag niet helpen.

Ondanks dat Hielke de leiding heeft wordt hij goed geassisteerd door opa. Opa leert Hielke een goede knoop leggen en hoe je een Katrol gebruikt om de paal rechtop te zetten. Hielke let goed op want dit gaan ze zo nog eens doen als ze de hut op de paal gaan hijsen. Alle samenwerkingen lopen uitermate soepel, Hielke geniet enorm van zijn leiderschap en de tijd alleen met opa.

Ook Joyco en Torne hebben het naar hun zin, Hielke heeft een tekening gemaakt van hoe de hut eruit moet komen te zien en ook Torne heeft zijn best gedaan op een bouwtekening. Aan Joyco de taak om een soort compromis te maken tussen de tekeningen. Het wordt een simpel vierkant hutje, Joyco heeft het frame gemaakt en nu is het tijd voor Torne om te shinen, met de schroeftol mag hij wel honderd schroefjes schroeven.

Als de paal staat en er twee muren in de hut zitten is het tijd voor lunch. mama komt met een hele stapel boterhammen en een mega kan met limonade, dat gaat er wel in na het harde werk.

Na de lunch is het tijd om verder te gaan, nu worden de teams een beetje gehusseld. Hielke, Joyco en Febe gaan de deur maken en Torne en opa gaan verder met de hut. Zo’n deur is een grotere uitdaging dan Hielke vooraf dacht. Hij heeft goed gemeten hoe groot Joyco de deurpost heeft gemaakt en gekeken hoe de scharnieren het beste passen, ook worden er raampjes met plexiglas gefabriceerd. Febe heeft zich gestort op het bordje voor op de deur, met roze verf wordt het bordje zorgvuldig voorzien van kleur. Aan het einde van de middag is de hut zo goed als af en word deze op de paal gehesen onder strak regiem van Hielke. Torne kan de bazige toon van Hielke niet aan en besluit even wat anders te gaan doen tot grote frustratie van Hielke. Als Hielke opa boos aankijkt haalt opa enkel zijn schouders op, nu staan de tranen bij Hielke in de ogen. Als Joyco de natte ogen van Hielke ziet geeft ze opa een flinke por. Na een dag mega hard werken weet opa ook wel dat de koek voor Hielke een beetje op is. Hij besluit dan toch maar Hielke te hulp de schieten met zijn management vaardigheden. Binnen een paar tellen staat Torne weer op zijn plek en helpt hij weer mee, voor Hielke een kleine deuk in zijn ego maar hij is allang blij dat Torne weer is komen helpen en dat opa er een niet al te groot leermoment van heeft gemaakt. Als het zo langzaam begint te schemeren staat de hut, een mooi resultaat voor vandaag morgen gaan ze weer verder.

De volgende dag gaat het allemaal wat minder snel, iedereen is nog een beetje moe van het harde werk van gister. Dit is voor papa en mama het moment om te hulp te schieten, ze hebben allemaal latjes voor de ladder gezaagd en mama heeft de hele hut voorzien van een laklaagje terwijl iedereen nog lag te slapen. Ook heeft papa een mooi touw gevonden en deze aan een katrol gehangen zo kunnen ze spulletjes omhoog takelen.

Als Torne ziet dat hij weer mag schroeven is hij meteen van de partij, opa helpt hem weer om tot een goed resultaat te komen. Rond de lunch is alles gedaan en is het aan Hielke de eer om als eerste de hut te betreden, al snel volgt Torne. Beide zijn ze helemaal in hun nopjes met hun eigen hut. Mama en Febe zijn vanochtend naar het tuincentrum geweest en hebben daar wat leuke plantjes gehaald, echter snappen Hielke en Torne niet wat die planten in hun hut te zoeken hebben. Naast plantjes hebben Febe en mama ook een mooie koektrommel gehaald, deze wordt verrassend genoeg wel met open armen ontvangen of eigenlijk vooral de inhoud ervan, de zelfgebakken koekjes van Febe.

Na 1,5 dag mega hard werken is er nu een prachtig resultaat. Eindelijk hebben Hielke en Torne een plek om ongestoord koekjes te eten.

Tijdens het avond eten wordt het hele proces geëvalueerd, de conclusie is dat iedereen tevreden is, iedereen is tot zijn recht gekomen en met name Hielke heeft heel veel geleerd dit weekend.

Geschreven door Julia

Opa heeft zijn eigen hutje op het erf waar Fébe zo nu en dan gezellig koekjes eet, alleen is Torne dan vaak niet welkom. De afspraak is dat er op de slaapkamers niet gegeten wordt, dus Torne is op zoek naar een plek waar hij ongestoord koekjes kan eten. De schuur was altijd zijn favoriete plek, maar die is niet meer veilig omdat papa hem, koekjes etend, ontdekte toen hij ging opruimen. 

Zijn favoriete koekjes kon hij daar ook makkelijk verstoppen maar die vind hij nu steeds niet meer terug. Er is dus duidelijk iemand die zijn koekjes opeet, Fébe zal het niet zijn, die komt nooit in de buurt van de verstop plek, het is daar veel te vies voor haar lak schoentjes. En als ze de pony’s gaat verzorgen dan komt ze ook niet in de buurt van de verstop plek. 

Dan blijven papa, mama en Hielke over. Papa weet nu de verstop plek maar is eigenlijk niet zo vaak in de schuur, daarnaast houd papa niet van de zelfde koekjes als Torne, dus waarom zou hij ze dan opeten? Dan blijven mama en Hielke over, ze kunnen het allebei zijn. Hielke vind deze koekjes namelijk ook heel lekker en is ook geregeld in de schuur te vinden. Mama vindt alle koekjes lekker en komt elke dag in de schuur en kent deze dan ook op haar duimpje. Vragen wie zijn koekjes opeet kan natuurlijk niet, dan weet iedereen wat hij altijd in de schuur doet en gaan ze hem in de gaten houden. Torne moet een plannetje bedenken om er toch achter te komen wie nou toch steeds die koekjes soldaat maakt. 

Na een paar dagen kauwen komt Torne met zijn master plan, na school fietst hij naar de super en haalt een pak koekjes van zijn zakgeld, die zijn voor onderweg terug, ook fiets hij langs de dierenwinkel en koopt een paar hondenkoekjes. Als de verkoper vraagt sinds wanneer hij een hond heeft, voelt Torne zich wel een beetje betrapt. Hij antwoordt snel uhmm een jaar of 14 en hij heet Hielke. De verkoper begint te lachen en rekent snel af. Als Torne de winkel uit loopt is hij helemaal rood van schaamte, als hij over zijn schouder de winkel in kijkt staat de verkoper nog altijd te grinniken.

Eenmaal thuis doet hij de hondenkoekjes in de mensen koekjes verpakking en legt ze op zijn vaste verstopplek. Hielke en Chloé komen thuis, net als hij zijn koekjes verstopt heeft. Torne heeft nooit zo veel geduld, maar dat hoeft vandaag ook niet. Vrij snel nadat Hielke Torne wegstuurt uit de schuur omdat hij tijd  samen met zijn vriendinnetje wil, komt Chloé kokhalzend naar buiten. Torne heeft niet meteen door wat er gaande is, maar zodra hij het pak koekjes in haar hand ziet kan hij zijn lachen niet meer inhouden. Het was niet Hielke of mama die de koekjes aten maar Chloé. Hielke die er toch een beetje ongemakkelijk bij staat bedenkt snel een plan om dit op te lossen. Hij geeft Torne snel 5 euro, “om nieuwe te kopen” fluistert hij. ‘s Avonds brengt Chloé het dan toch ter sprake, tot grote ergernis van Hielke. Als mama bij ‘koekjes uit de schuur’ al in haar broek piest van het lachten, weten zowel Hielke als Torne zich geen houding meer te geven. 

Als de jongens dit later op de avond aan opa vertellen moet ook hij grinniken, mama luste die koekjes ook wel weet opa er onder het lachen nog net uit te persen. Nu bedenken ze beide dat de koekjes waar dan ook niet veilig zijn. Tenzij ze liggen op een plek waar mama niet wil of kan komen. Dit brengt Hielke meteen op een idee. Hij stelt voor om in de grote eik een boomhut te bouwen en dat ze samen het zakgeld bijeen leggen voor de koekjes voorraad. Torne vind het een goed idee.  Het is win win. Opa gaat ze helpen met het bouwen van de boomhut. 

Hopelijk is de boomhut er snel want Torne heeft nu al trek in de koekjes. 

Dit verhaal is geschreven door Julia