Auteur: Kuifjes

“Wat heeft het voor zin als we op een boerderij wonen zonder dieren?” klaagt Hielke. Mama knikt. Torne en Fébe zijn het met Hielke eens, ook zij willen dieren. “Maar wie gaat er dan voor ze zorgen?” vraagt mama zich af “en wat voor dieren?”. De drie zijn het snel eens. De buurman heeft hele lieve kleine geitjes te koop, ze willen alle drie een eigen geitje. Mama had zes geitjes ook prima gevonden maar zegt maar even niets, rustig aan beginnen.

De geitjes kosten € 5 per stuk. Mama geeft alle drie een briefje van vijf. Hielke gaat op zijn quad, Torne met zijn skelter met in de aanhanger Fébe. Zo gaat het hele stel op weg naar de buurman.

De buurman heeft heel veel geitjes in verschillende hokken. Ze kijken alle drie rond en zoeken de aller leukste, aller liefste of aller mooiste. Hoewel, Fébe is niet zo druk met kiezen. Ze staat naar de pony’s te kijken in het weiland. Ze wil graag een geitje, maar ze kijkt ook graag naar de pony’s. Als Hielke en Torne hebben gekozen kiest ze ook snel. Hielke kiest een bokje, en Torne en Fébe een geitje.

De beestjes zijn best al groot en sterk dus er wordt besloten dat ze aan een touw achter de quad van Hielke naar het weiland worden gebracht. Hielke rijdt gelukkig heel rustig dus de hele karavaan komt heelhuids aan bij het stukje weiland dat voor de geitjes is afgezet, lekker dicht bij het huis. Fébe heeft naast zich in de aanhanger van Torne een grote zak met brokken voor de geitjes, die heeft de buurman nog mee gegeven.

Mama komt kijken en ze kijkt tevreden. Dat bokje gaat voor problemen zorgen, maar dat is ook wel leuk, ze zal het eens aan de buurman vragen wat ze het beste kan doen. Mama heeft ook een waterbak meegenomen voor de geitjes om uit te drinken, Hielke mag hem zo vullen door met de quad jerrycans met water heen en weer te rijden. Torne gooit wat brokjes in het gras en zet de zak in de schuur.

Tijdens het avondeten zegt Fébe: “Mam, de buurman heeft ook hele mooie pony’s”. Mama knikt maar zegt niets.

Torne en Fébe hebben zwemles gehad. Ze klimmen moeizaam in de bakfiets, ze zijn moe. Het ruikt lekker! Mama trekt de dekentjes op tot onder hun okseltjes, en geeft ze dan een bakje met spaghetti. “Ga maar lekker eten, maar niet knoeien hoor!” zegt mama. Nog voor mama begint te fietsen is er al flink wat uit de bakjes gegeten, en als mama door een kuil rijdt wordt er natuurlijk toch geknoeid.

De bakfiets is een knutselprojectje van papa en mama van jaren terug toen Hielke klein was. Het is een oude bakfiets met een fietswiel aan elke kant van de bak en een wiel achter, en dus niet zo’n watje patatje nieuwerwetse bakfiets met 1 wiel aan de voorkant met weinig ruimte in de bak. Nee deze bakfiets is echt groot, voor in de bak is een gedeelte voor de boodschappen en bagage, en vlak bij de bestuurder zitten de zitjes van de kinderen. Eerst natuurlijk alleen het zitje voor Hielke, maar later zijn de zitjes voor Torne en Fébe er bij geknutseld, natuurlijk met bijbehorende gepersonaliseerde dekentjes. Vroeger was het een brommer bakfiets, maar papa heeft hem omgebouwd naar een elektrische bakfiets.

Als mama de schuur in rijdt ligt Fébe al te slapen en Torne bijna. Mama geniet, zo is het zoals ze het zich altijd had voorgesteld.

Vandaag is Hielke jarig. Hiep, hiep hoera. Het ontbijt op bed en de cadeautjes zijn natuurlijk leuk, het ‘lang zal hij leven’ zingen door zijn familie moet maar, maar eigenlijk draait het vandaag maar om één ding, vandaag mag hij eindelijk een quad. Eindelijk is hij groot genoeg, niet om op de weg te mogen rijden want hij is nog lang geen 16, maar voor op het erf. De grote quad van mama staat al heel lang te lonken, maar is te groot en gaat te hard. Oeh wat heeft hij het vaak te horen gekregen als hij er dromend naar stond te kijken: “je blijft er van af Hieke, hoor je me!” Pffff

Hij is nu oud genoeg voor een 50cc quad, hij heeft gespaard, voor zijn verjaardag krijgt hij ook nog geld, het moet genoeg zijn om er eentje te kopen. De buurman heeft er nog een staan, misschien kan hij die wel kopen. Na school, en als het verjaardagsbezoek weg is vanavond, moet hij het toch maar eens bespreken. Hielke pakt zijn fiets en gaat naar school.

Mama is aan de telefoon: “Nee, niks er van, niet nu! We hebben afgesproken om 4 uur en geen minuut eerder!”

Mama bakt de lekkerste taarten en cup cakes voor de kleintjes. Ze is net klaar als Hielke weer uit school komt. De keuken ruikt heerlijk en Hielke heeft wel zin in een feestje. Als de bel gaat roept mama: “Hielke het is voor jou, doe jij even open?”. Dat is raar, denkt Hielke, iedereen komt toch achterom? Als hij open doet staat er een man in een overall die hij niet kent. “Ben jij Hielke?” vraagt hij nors? Hielke knikt. “Die moeder van jou is wel streng, ik moest uren wachten…” klaagt de man. Hielke knikt weer. De man loopt naar een flink uit de kluiten gewassen bestelbus. Hielke heeft geen idee wat er aan de hand is. Het is duidelijk niet de postbode. Als de man de achterklep open maakt ziet Hielke een spiksplinternieuwe groene quad, zijn lievelingskleur! “Deze is voor jou”, zegt de man. Hielke kan het niet geloven. Op de quad ligt een helm en een motorcrosspak. De man rijdt de quad uit de bus, het bezoek is naar buiten gekomen en begint te klappen en happy birthday te zingen. Mama komt naar hem toe en fluistert “geniet er van schat, maar als ik je zonder helm of pak zie rijden dan gaat hij een maand op slot!”. Hielke knikt.

Het eerste stukje rijdt mama even mee op haar quad, daarna mag hij lekker helemaal zelf gaan rijden. Hij mag overal rijden vandaag, in de weilanden, in het bos, hij gaat zelfs even naar de buurman. Misschien is wel het allerbeste dat hij Torne of Fébe niet mee hoeft te nemen, even helemaal vrij.

Als Hielke ’s avonds in zijn bed ligt geniet hij nog helemaal na. Hij heeft eindelijk een quad! Helemaal van hem alleen!

Als opa op bezoek komt dan parkeert hij zijn auto of zijn motor altijd in het dorp en gaat dan in de oude Range Rover naar zijn hutje op het erf. Vandaag gaat opa weer naar huis maar de Range Rover wil niet starten. De accu is niet leeg, de benzine is niet op, ze hebben onder de motorkap gekeken met z’n allen en er zitten geen kabels los, maar starten lukt gewoon niet.

Hielke wil opa best even naar het dorp brengen met mama haar auto. “Leuk geprobeerd Hielke” zegt mama “maar je bent nog geen 18 en je hebt ook nog geen rijbewijs”. “Alleen op het erf, opa kan het laatste stukje naar het dorp rijden” probeert hij nog maar mama kijkt nu heel streng.

Mama brengt opa naar de auto, Torne en Fébe gaan ook mee, Hielke niet die is nu chagrijnig.

Fébe en opa zitten in het hutje van opa. De geblokte gordijntjes zijn natuurlijk gezellig open. In de verte horen ze Torne aankomen op zijn trapskelter, in zijn aanhanger de thee en koekjes. Op de tafel heeft Fébe twee bordjes en twee kopjes neergezet. Niet zo aardig voor Torne, als dat maar goed gaat. Zoals altijd komt Torne met veel lawaai binnen met de thee en koekjes, “Toen ik al halverwege was moest ik helemaal weer terug voor de suiker”. Torne ziet de twee bordjes en alle stoelen zijn bezet met opa en Fébe en de knuffels van Fébe. Torne zucht “Jullie gaan zeker weer saai thee drinken? Doei!”, en weg is hij. Het piepen van de trappers wordt steeds zachter als Torne over het erf weer richting het huis ploetert.

“Wil je een lekker kopje thee opa?” vraagt Fébe. Dat wil opa wel, met een koekje, opa is dol op koekjes.

Het is zondagmiddag, op zondag ochtend moet iedereen altijd netjes aankleden van mama. Met z’n allen wordt er dan ontbeten, dan om elf uur wat gedronken en om één uur geluncht, samen met de buren. Mama maakt dan foto’s omdat iedereen er dan zo mooi uit ziet. Na de lunch mag iedereen weer doen wat hij wil. De jongens haasten zich dan om snel weer ‘normale’ kleren aan te trekken, maar Fébe niet, die houd haar mooie kleren aan! Thee drinken met opa is een speciale gelegenheid, daar horen mooie kleren bij. Haar schoenen zijn vies van door de modder van over het erf lopen, en staan bij de deur. Ze heeft haar elfjes pantoffels aan.

Opa drinkt zijn thee met zijn pinken omhoog, Fébe probeert het ook maar het wil nog niet lukken, volgende keer misschien. Opa is een beetje stil vandaag, normaal hoeft zij niet zo veel te zeggen en kletst hij voor twee, maar vandaag niet. Fébe vraagt zich af waarom.. Opa vraagt “heb jij nog iets leuks meegemaakt Fébe”. Fébe denkt heel diep na, en schud dan haar hoofd. “Wat saai” zegt opa en hij houd weer zijn mond. Even later vraagt opa “echt helemaal niets?”. Fébe schudt weer haar hoofd. “Heeft Beer misschien nog wat meegemaakt?” vraagt opa. Fébe denk aan vorige week toen Torne Beer per ongeluk uit het raam had gegooid bij het opruimen. Zo met een boog naar buiten in plaats van met een boog in de speelgoedkist. Maar Fébe zegt nog steeds niets.

“Kom eens even lekker bij me zitten” zegt opa en hij houd zijn armen wijd open. Fébe kruipt op schoot en voelt direct haar ogen zwaar worden. Opa pakt een boek en gaat lezen.

Als Fébe wakker wordt heeft ze gedroomd. Ze begint het gelijk aan opa te vertellen.