Hielke is de laatste tijd stil aan tafel. Maar niemand vraagt zich af waarom, want dat is wel duidelijk, hij is verliefd. Arme Hielke. De grote vraag is wel, op wie?
Papa en mama zijn heel duidelijk geweest, wat Hielke voelt is privé en als hij er over wil praten dan kan dat altijd. Dus Torne en Fébe kunnen hem niet plagen aan tafel. Of hem pesten en hopen dat hij zich verspreekt. Maar de spanning loopt op, wie is het?
Papa heeft aan tafel al uitgelegd dat jongens ook verliefd kunnen worden op jongens. Hielke knikte, maar liet ook toen niets los. Toch hoopt Torne dat Hielke gewoon verliefd is op een meisje.
Op een andere dag heeft mama nog eens gezegd dat ze altijd mogen afspreken met vriendjes en vriendinnetjes, en als het te ver fietsen is, dat ze dan best even met de auto ze wil ophalen en thuis brengen. Ook nu geen reactie van Hielke.
Hielke zit op zijn kamer te piekeren. Hij is verliefd op Chloé. Maar het probleem is dat Chloé uit Frankrijk komt en nog niet echt Nederlands spreekt. Sophie gaat al haar hele leven naar Frankrijk op vakantie, in de zomer én in de winter. Die spreekt dus Frans en heeft Chloé al helemaal ingepikt. Hoe komt hij daar ooit nog tussen?
Torne heeft onderzoek gedaan naar de fietsroute van Hielke. Hij heeft zijn klasgenoten gevraagd of ze Hielke voorbij hebben zien fietsen. Na een week blijkt dat er niets veranderd is in de route van Hielke. Naar school en naar huis, de zelfde route als altijd. Er zijn geen klasgenoten van Hielke op bezoek geweest dus daar kon hij ook niets aan vragen. Waarom maakt Hielke het zo ingewikkeld? Waarom zegt hij het niet gewoon?
Wat het lastig maakt is dat Hielke niet weet waar Chloé woont. Ze wordt elke dag met de auto naar school gebracht en weer opgehaald. En even vragen gaat natuurlijk ook niet. Ten eerste is het een rare vraag, en ten tweede hoe vraag je het in het Frans? Aan Sophie vragen gaat ook niet want dan gaat iedereen denken dat hij verliefd is op Sophie, brrrr.
Fébe heeft haar elektronische dagboek bij Hielke op de kamer gelegd en op opnemen gezet. Helaas neemt hij maar kort op, en Hielke praat blijkbaar niet, zoals zij zelf wel doet, tegen zichzelf als hij op zijn kamer is. Pffff.
Als Hielke op school komt is het een grote chaos. Nog meer dan normaal en dit is echt anders. Iedereen staat voor de ingang te dringen. Hij begrijpt al snel dat er een vechtpartij is tussen Sophie en Chloé. Hielke dringt zich naar voren en het ziet er niet best uit. Vechtende jongens is niet leuk, maar dit is echt een slachtveld. Het is duidelijk dat Sophie in de aanval is en dat Chloé zich verdedigt. Hielke wurmt zich tussen de twee en krijgt gelijk een flinke tik op zijn neus, en een kras van de nagels van Sophie over zijn wang. Chloé verschuilt zich nu achter Hielke maar Sophie weet van geen ophouden. Toen Hielke zich naar voren drong hoorde hij nog een hoop Franse woorden, maar nu hij er tussen staat scheldt Sophie nog vooral in het Nederlands. Heel langzaam wordt het Hielke duidelijk dat Sophie denkt dat Chloé haar vriendje probeert af te pakken. Hmmm. Inmiddels heeft de conciërge Chloé achter Hielke weg gehaald, en pakt de directeur Sophie in haar nek.
Mama wordt gebeld door school. De directeur wil haar spreken over een incident met Hielke. Ze willen niet zeggen wat er aan de hand is, alleen dat het met Hielke prima gaat, en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken.
Er zijn wat mensen die Hielke naroepen in de gang en uitlachen over dat hij is geslagen door een meisje, maar de overheersende mening is toch wel dat Hielke een held is dat hij voor Chloé is opgekomen. Ze kunnen hem allemaal wat, het is er niet makkelijker op geworden. Stel dat Chloé echt het vriendje van Sophie probeerde af te pakken, dan is dat slecht nieuws. Maar als het niet waar is… dan biedt het kansen dat Sophie haar nu niet meer claimt.
Hielke moet bij de directeur komen. Als hij binnenkomt zit mama er ook. Hielke schrikt wel een beetje en mama schrikt ook van het gehavende gezicht van Hielke. De directeur lacht, “Kom maar Hielke er is niets om je zorgen over te maken”. Als Hielke ook zit begint de directeur uit te leggen dat er vanmorgen een vechtpartij is geweest tussen twee meisjes en dat Hielke tussen beide gekomen is. Mama kijkt nu een beetje trots. De directeur stel voor dat Hielke de buddy wordt van Chloé, Chloé heeft dit gevraagd, en de ouders van Chloé vinden dat ook wel een fijn idee. “Ze moesten eens weten” denkt Hielke, maar zijn probleem is wel opgelost.
Het is echt ongelofelijk hoe de hyena’s thuis reageren als ’s avonds aan tafel wordt verteld wat er vandaag is gebeurd. “Torne en Glowiieeeeeeee oehhh” roept Torne, en begint kus geluidjes te maken. Fébe reageert verbaasd, “moet je als buddy ook met haar zoenen?” roept ze richting Hielke. Ze weet dat hij niet zo maar tussen twee vechtende meiden is gesprongen, dat doen jongens echt niet. “Ohhh, Hielke is VERLIEFD op Glowiieeeeee” roept ze nog harder. Ze hebben de grootste lol.
Papa en mama proberen Hielke wat privacy te gunnen maar kunnen hun lachen amper inhouden om het hele tafereel. Het is wel wat om een transformatie te zien bij je tiener die dagenlang verliefd was maar er niets mee kon, nu aan dezelfde tafel te zien zitten als baasje met een blos op zijn wangen. “Torne en Fébe stoppen nu” roept papa. Hielke kijkt opgelucht. Torne en Fébe wisselen een veel betekende blik, ze hebben beet. “Wanneer komt ze eten?” vraag papa aan Hielke. Nu kijkt Hielke weer boos, ouders! Mama glimlacht, “het komt wel goed Hielke”. Torne en Fébe kunnen niet wachten.
De volgende dag zit Chloé zoals afgesproken alle lessen naast Hielke. Of “Ielkè” zoals Chloé het zegt. Ze hebben allebei een vertaal app op hun telefoon en mogen als enige hun telefoon in de klas gebruiken. Hielke typt zich rot om Chloé van de belangrijkste informatie te voorzien. Er is afgesproken dat Chloé alle lessen volgt maar dat ze nog geen toetsen hoeft te maken. Dat komt later pas als ze voldoende Nederlands spreekt. Chloé weet voor de les al wat behandelt wordt en heeft het met haar moeder de avond er voor al doorgenomen. Nu is Hielke dus vooral bezig met Chloé uit te leggen wat er in de klas gebeurt.
Tijdens het speelkwartier proberen Torne en Fébe elkaar te zien op het schoolplein. Eigenlijk mag dat niet, maar broers en zussen worden meestal wel met rust gelaten. Ze moeten plannen maken hoe ze er achter kunnen komen wie die Chloé is. En belangrijker nog, of zij ook wat in Hielke ziet. En hoe gaan ze het taal probleem aanpakken? Ze zijn er maar druk mee samen.
Vlak voor de laatste les vraagt Chloé via de vertaal app of hij bij haar komt eten vanavond. Chloé ziet Hielke schrikken. Snel schrijft ze, “Mijn moeder is Nederlands”. Nu kijkt Hielke heel even opgelucht maar dat is maar kort. Chloé vind het ook een beetje spannend maar ze moet het vragen van haar moeder.
Hielke gaat gewoon naar huis met de fiets, en als mama het goed vind wordt hij door de moeder van Chloé met de auto opgehaald en thuis gebracht. Er gaat, helaas voor Hielke, nog geen lampje bij hem branden.
Mama vind het natuurlijk geen probleem, dus Hielke eet bij Chloé. Torne en Fébe zijn zwaar teleurgesteld! En ze krijgen Chloé niet te zien, en ze kunnen Hielke niet uithoren tijdens het eten… En tot overmaat van ramp zegt mama ook nog dat ze in de achtertuin moeten gaan spelen als Hielke wordt opgehaald. Dit gaat te ver! Ze gaan opblijven tot hij terug komt zodat ze haar door het slaapkamer raam kunnen zien!
Onderweg probeert de moeder van Chloé zo veel mogelijk te vertellen zodat Hielke zich straks wat gemakkelijker voelt bij hen thuis. Ze kan wat Chloé zegt vertalen en dat is een stuk gemakkelijker dan via de app. En het kan zijn dat de zussen van Chloé vervelend doen. Hielke denkt dat hij wel wat gewend is met zijn hyena’s thuis dus maakt zich geen zorgen.
De vader van Chloé heeft gekookt en het ruikt lekker. Een beetje vreemd, maar wel lekker. De moeder van Chloé vertelt nog even waarom ze naar Nederland zijn gekomen en dat de kinderen niet naar de Internationale school gaan omdat ze echt hier gaan blijven voor altijd. En ze klaagt dat haar kinderen nooit Nederlands wilde leren en dat het nu hun eigen schuld is dat ze het lastig hebben op school. Chloé haalt haar schouders op en knikt, dat is inderdaad zo. Chloé merkt op dat zij straks wel een voordeel heeft bij de lessen Frans en bij sport.
Als ze gaan eten komen de zussen van Chloé naar beneden. Er wordt druk Frans gepraat en Hielke begrijpt er niets van. Er wordt druk gegiebeld en Chloé haar blik staat op onweer. De gebaren voor “oeh la la, snoepje van week” zijn helaas internationaal. Hij begrijpt niets van wat ze zeggen dus het doet hem niet veel maar hij begrijpt wel dat het over hem gaat en dat ze het Chloé flink lastig maken. Aan tafel komt een jongere zus van Chloé wel heel dicht tegen hem aan zitten. Eerlijk is eerlijk, het is een mooi meisje maar hij is nog steeds verliefd op Chloé. Achter zijn rug om knijpt Chloé even hard in het vel van haar zus. Die zet het op een gillen en speelt de vermoorde onschuld. Het lijkt er op dat dit niet de eerste keer is want de ouders reageren amper op alle tumult. Nog even later voelt Hielke de voet van de zus die tegenover zit hem langs zijn been strijken. Arme Hielke, hij is hier nog zo niet klaar voor.
Als Hielke weer naar huis wordt gebracht gaat Chloé niet mee, ze moet naar bed. Chloé voelt zich echt heel rot over hoe haar zussen met Hielke zijn omgegaan, ze had alles in de gaten maar kon niets doen behalve flink knijpen en af en toe een harde schop onder de tafel. Gelukkig verstaat Hielke nog geen Frans. Om het goed te maken geeft ze Hielke, naar goed Frans gebruik, een knuffel en een kus op beide wangen.
Het is Torne en Fébe niet gelukt om wakker te blijven maar Hielke heeft moeite om in slaap te komen..
