Vandaag een gezellig gastblog van mij, ik zit vaak in de blogjes dus tijd dat ik er eentje schrijf.
Vandaag was echt een gezellige dag, zo’n dag dat alles meezit. Het begon vanochtend bij het opstaan al, ik werd zo vrolijk wakker. Dus hup onder de douche voor een frisse start van de dag. Ik had gister mijn schoolspulletjes en wat extra kleding voor papa al bijeen geraapt omdat om 5:30 opstaan niet altijd even makkelijk is. Maar omdat het vanochtend zo soepel wakker worden was had ik alle tijd dacht ik… Want rond 6e kreeg ik een appje. Wie de frukkemuk is er nou om 6 uur al wakker? Het was papa met de vraag of ik nog wat meer mee kon nemen nouja t moet dan maar. Nog even met het hondje wandelen, echt heerlijk in de vroege ochtend zon! En toen op het fietsje naar het station wederom echt even genieten van het zonnetje want stiekem heb ik die wel een beetje gemist. In de trein een leuke podcast geluisterd over 2 Afghaanse broers waarvan er een goed integreert en diploma’s haalt en de ander in het criminele circuit belandt.
Het is vandaag de laatste les van mijn elektro docent want die gaat met pensioen. (Ik wist niet dat hij zo oud was, misschien toch maar moeten vragen naar zijn anti age crème.) Hij had dit vorige week al aangekondigd dus was toen meteen uit school een leuk kaartje voor hem gaan halen. Vandaag was dus de dag om het kaartje te geven. Ik had bedacht dat het leuk was als de 7 boys ook hun naam op het kaartje zouden schrijven zodat tja, geen idee omdat het gewoon leuk is om die man een leuk afscheid te geven. Het plan was om in de pauze even met het kaartje langs te gaan zodat de docent het niet zou zien, MAAR vlak voor de pauze pakt een van de jongens zijn jas en tas en loopt naar buiten dus ik snel achter hem aan al wapperend met mijn kaartje WACHT WACHT JE MOET JE NAAM OP HET KAARTJE SCHRIJVEN. Na een diepe zucht schrijft hij met zijn laatste kracht zijn naam ergens klein op mijn kaartje. Missie geslaagd was toch zonde geweest als hij er niet op zou staan. Nog geen vijf minuten later is het pauze, als ik aan de eerste jongen in de rij vraag of hij iets op het kaartje wil schrijven is hij meteen enthousiast ik krijg het kaartje terug met een heel verhaal erop. Super leuk natuurlijk maar als iedereen zo’n verhaal schrijft heb ik misschien nog wel 2 extra kaartjes nodig. Gelukkig compenseert Giel het met de tekst: Bedankt. Giel. Zo nu hebben we al drie namen op een halve kaart dat gaat goed, op naar de volgende. Voor een leuke tekst wordt ditmaal het internet geraadpleegd ook de volgende bedenkt een leuk rijmpje, nog 2 te gaan en ik zelf moet ook nog iets verzinnen. Een gaat voor een iet wat formele tekst en de ander voor een leuk compliment. Echt super leuk hoe de jongens meewerken en echt hun best doen voor een leuk kaartje. Uiteindelijk is de kaart zowel links als rechts beschreven en moet alleen ik nog iets schrijven. De docent komt voor het mooie net te vroeg binnen, maar met de lading koeken in zijn hand maakt dat niet uit. We mogen allemaal een lekkere koek uitkiezen zo’n mooie grote koek heerlijk, we mogen ook een kopje thee die hij wel wil gaan halen in de leeraren kamer. Dat komt mooi uit dan kan ik het kaartje nog snel afmaken. Ik schrijf snel een tekstje en doe de kaart in de envelop, klas, datum en clusterjaar erop en dan snel op zijn laptop leggen. Als hij terug komt met de theetjes en we nog even gezellig kletsen over zijn pensioen plannen ziet hij het kaartje liggen, het is zo ontzettend schattig om te zien hoe oprecht blij hij is met het kaartje. Ik word nog even duidelijk benoemd al organisator. Door het kaartje hebben we de jack pot we mogen de opdracht afmaken maar mogen ook wat anders doen. Ik ga natuurlijk mijn opdracht afmaken… of nee toch niet. Ik ga natuurlijk gezellig kletsen. We mogen een kwartiertje eerder naar huis.
Ik ga natuurlijk niet naar huis maar gezellig naar papa! Het kleine probleem is dat ik nog 2 uur moet overbruggen want het bezoekuur is pas om 14:00 en ik was al om 11:45 klaar op school. Het is een kwartiertje naar leiden dus kom rond 12 uur aan. Ik besluit even naar het centrum te lopen opzoek naar een lekker bankje in de zon. Onderweg kom ik een Kruitvat tegen, daar moest ik nog even heen om een zachte tandenborstel te kopen voor meneer de prinses. Ik overweeg een prinsessen tandenborstel maar kies uiteindelijk toch maar voor een volwassen, een mooie groene. Even verderop zie ik een mooi bankje in het zonnetje, weer lekker koptelefoon op om te horen hoe het verhaal van de broertjes afloopt. Voordat ik het weet is het ruim een uur later. Ik ga toch maar eens op zoek naar wat lekkers te eten ik heb tenslotte wel een uur op een bankje gezeten daar krijg je natuurlijk wel trek van ;-). In de studente Jumbo kies ik een lekker broodje uit, deze Jumbo is stukken goedkoper dan thuis maar ze hebben wel alleen studenten voedsel, groente is lastig te vinden maar dat heb ik ook niet nodig dus dat scheelt. Ik eet mijn broodje bij een ander bankje op. Na het broodje heb ik nog wel trek in een ijsje dus hup naar de snackbar voor een lekker ijsje.
Inmiddels is het al bijna twee uur, ik moet me nog een soort van haasten om strak om twee uur in het ziekenhuis te zijn. Het contact was de afgelopen 2 dagen minimaal nou dan weet ik wel hoe de vlag er bij hangt, gelukkig zie ik een grote glimlach als ik binnen kom. Het lijkt nu allemaal redelijk onder controle. Ik vertel papa heel dit bovenstaande verhaal het was echt super gezellig om elkaar weer even te zien. Rond half 5 ga ik weg dan ben ik mooi op tijd thuis voor het eten. Als ik met mijn luie kont de roltrap wil pakken zie ik dat hij stil staat, nouja dan maar de trap. Op de trap staat een vrouw enorm te puffen en te zuchten om haarzelf en haar loopfietsje voorzien van mindervalide kaart naar boven te krijgen. Ik ben natuurlijk de beroerdste niet en vraag of ik haar kan helpen, mijn hulp is meer dan welkom zo sluit ik mijn dagje af met een goede daad voor de mede mens!
