Dag -7

Het welkom in mijn vijfsterren resort was echt prima. Eerst even wat bloed afnemen op de poli, daarna door naar de verpleegafdeling (C6/Route 102/kamer 40).

We mogen even plaats nemen in de familie kamer, de roomservice (schoonmaak) is bijna klaar.

Na even wachten worden we door de dienstdoende verpleger naar de kamer gebracht. Mooie kamer, net nieuw ingericht en opgeknapt. We krijgen uitleg en alles wordt nog eens doorgenomen.

Marielle blijft gezellig nog even. Eigenlijk was het plan dat Mariëlle me zou afzetten, even mee zou lopen voor wat administratieve zaken en dan met Julia door zou rijden naar het CBR voor haar theorie examen. Maar door de lock down heeft het CBR weer vakantie.

Om 10:15 wordt ik opgehaald om naar Radiologie gebracht te worden voor de intake en opmeten van wat zaken als voorbereiding op de bestraling. Ik hobbel gezellig achter de begeleider aan, toch een beetje door de coulissen van het LUMC. Bij de balie van Radiologie staan mensen te wachten, maar mijn begeleider heeft geen tijd, ik wordt overgedragen en die andere mensen moeten maar even wachten 😲, ik voel de sterrenstatus weer 😂.

De intake gaat prima. Duidelijk verhaal, 1x bestraling volgende week maandag met lage dosis. Geen bescherming van de longen en ogen nodig en zo, dus echt laag. Dus geen narigheid met droge mond omdat de speekselklieren zijn aangetast, alleen de gebruikelijke andere bijwerkingen. De dosis is net zo hoog als de bestraling per keer vorig jaar, en toen heb ik 6 bestalingen gehad in 3 weken. Was iets andere soort bestraling, maar goed, zal dus niet heel dramatisch worden is de verwachting.

Daarna nog even mijn lichaam opmeten zodat ze weten op welke plekken hoeveel straling nodig is. We gaan even trapje op, en dat blijkt geen probleem, begin me toch weer wat beter te voelen door de beweging.

Daarna wordt ik weer opgehaald door een begeleider. Ik kan zelf lopen dus dat is voor de begeleider wel makkelijk. Respect voor deze mensen die dus 7 uur per dag mensen begeleiden, en meestal (bijna altijd) die mensen in hun bed moeten begeleiden (ander woord voor door de gangen duwen).

Terug op de kamer weer informatiesessie van de verpleger tot het tijd is om opgehaald te worden voor het plaatsen van de PICC-lijn.

Het tijd voor lunch… Prima room service

Het ritje richting de OK voor het plaatsen van de PICC-lijn gebeurt weer door een begeleider. Dit keer moet ik wel in mijn bed. Dus ik wordt door dezelfde stoere dame van vanmorgen naar de juiste afdeling geduwd. Ik hoef gelukkig niet onder narcose maar het plaatsen moet natuurlijk onder stieriele omstandigheden gebeuren. Ik weet niet meer precies hoe de ruimte heet, maar volgens mij worden er de voorbereidingen voor operaties uitgevoerd. Ik heb een leuke jong arts, een Anesthesioloog in opleiding. Hij zoekt met een echo het juiste bloedvat. Ik kijk met hem mee en hij draait het scherm zodat ik het beter kan zien. Als hij klaar is neemt hij nog even rustig de tijd om uit te leggen waar we naar kijken, huid, vetweefsel, zenuwen, en daar waar het om ging het bloedvat. Je kunt goed zien dat als hij druk het bloedvat dicht wordt gedrukt. Er vlakbij ligt een slagader, en die laat zich niet (zo makkelijk) dicht drukken en die klopt ook een beetje door de hartslag. Dan begint de voorbereiding, de huid wordt ontsmet en het omringende gebied afgedekt. Ik mag nu niet meer meekijken en dat vind ik ook wel logisch eigenlijk. Even verdoven van de huid en dan wordt de voerdraad naar de juiste plek gebracht. De bocht in de splitsing laat zich niet zo gemakkelijk nemen, we moeten rechts af tot vlak bij het hart maar de voerdraad wil de ander kant op, dus ik moet even naar links draaien met mijn hoofd, bijna… en dan naar rechts draaien met mijn hoofd en dan is hij er. Nog even aan de buitenkant meten hoe lang de slang (het infuus) moet worden, afknippen, naar binnenschuiven en dan is het klaar. Opeens voel ik me helemaal warm worden, als ik dit aangeef wordt er verbaasd gekeken, u ligt onder de lakens dat zal wel warm zijn. Gelukkig verdwijnt het gevoel snel weer, waarschijnlijk hebben ze de lijn doorgespoeld of zo en reageerde mijn lijf daar op.

Ik mag weer terug naar de afdeling, laatste taxiritje van vandaag. De verpleger heeft je juiste dopjes voor op het infuus meegegeven maar die zijn niet goed geplaatst door de Anesthesioloog, dat wist hij best maar hij had gewoon geen zin zich aan te passen aan de verpleging. Het knutselwerkje van de Anesthesioloog wordt verwijderd en vervangen door ‘de juiste’ dopjes.

Nu is er even rust. Alle activiteiten voor vandaag zijn klaar. Ik wordt gebeld door mijn gezellige collega’s die een sessie van morgen aan het voorbereiden zijn. Als het lukt kan ik daar ook aan deelnemen, maar aan de voorbereidingen ben ik nog niet toegekomen. Dus dat doen we nu even gezamenlijk. Het gaat richting 18:00 uur en ik begin trek te krijgen.

Ik heb een pillendoos gekregen voor de avond, pillen voor om 18:00 uur en voor om 22:00 uur. Ik wil wel wat drinken voor bij de pillen dus ik bel iets voor 18:00 de roomservice. Die komt heel snel, om 18:00 wordt het eten uitgeserveerd en nu ben ik als eerste 😋

Tijdens het eten bellen vrouw en dochter dat ze onderweg zijn. Ik werk nog een beetje aan dit blog.

We krijgen met z’n drieën een rondleiding over de afdeling, we krijgen een kijkje in alle werkkamers, best interessant hoor. De afdeling heeft een eigen keuken, en die ziet er best uitgebreid uit. De maaltijden worden in de centrale keuken bereid maar alle tussendoortjes en zo komen hier vandaan. Alles om de patiënten goed te laten eten voor een snel herstel, dat begrijpen ze hier prima.

Ik krijg mijn eerste infuus aangekoppeld. Gewoon wat vloeistoffen om mijn nieren morgen te beschermen tegen de chemo. Het infuus blijft de hele nacht aangekoppeld, dat wordt wat met slapen, we gaan het meemaken.

Mariëlle en Julia vertrekken weer, Mariëlle heeft al met al een lange dag gehad en is twee keer driekwartier heen en weer gereden. Ik ben ook aan rust toe.

Laatste rondje medicijnen om 22:00 nog even dit blog afmaken en dan tijd om te slapen. Morgen vul ik wel aan wat ik vandaag nog ben vergeten te melden.