Het is bijna herfstvakantie en Chloé heeft afgesproken met haar oude Franse vrienden om te komen logeren. En Hielke moet natuurlijk wel met haar mee! De vader van Chloé heeft nog wat dingen te regelen in Frankrijk dus die gaat ze brengen met de auto.
Hielke weet dat Chloé en haar vrienden goed voor hem gaan zorgen, dat alles goed komt, maar toch vind hij het heel spannend. Het is de eerste vakantie zonder papa en mama ook.
Gelukkig spreekt Chloé al een aardig woordje Nederlands. De voertaal thuis bij Chloé is al Nederlands inmiddels. De moeder van Chloé is de kinderen de hele dag aan het corrigeren, zelfs Hielke wordt soms automatisch gecorrigeerd, dan moet iedereen hard lachen. “Maman!” roept Chloé dan “arrête!”. Frans blijft toch de taal waar ze zich veilig in voelt om haar moeder te corrigeren. Ze vergeet dat Hielke inmiddels ook al behoorlijk Frans begrijpt dus nu gewoon alles kan volgen, Frans spreken heeft dus geen zin meer. Zowel Hielke als Chloé lijken een grote talenknobbel te hebben want het is echt verbazingwekkend hoe snel ze elkaars taal onder de knie hebben gekregen. Hielke was super gemotiveerd om Frans te leren om met Chloé te kunnen communiceren, dus hij kijkt echt alleen nog maar TV5, franse filmpjes op YouTube en leest franse kinderboeken. Hij heeft kinderboeken geleend van Chloé, wat natuurlijk heel grappig is omdat het vooral meisjes boeken zijn. Maar inmiddels leest hij al Harry Potter in het Frans en dat valt nog niet mee! Andersom moet Chloé nog steeds heel hard lachen als ze de kinderboeken van Hielke leest. Vooral het boek “Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft” blijft ze om lachen.
De dag van vertrek is aangebroken. Als Hielke probeert zijn ontbijt te eten wil dat niet goed lukken. Maar als Chloé er is met haar vader, is de spanning weg en kan hij nog even goed eten. “Geniet nog maar even van je boterham” zegt mama “straks moet je overleven op croissantjes” en ze trekt een vies gezicht. Hielke moet lachen, dat is juist waar hij zich op verheugt.
De vader van Chloé rijdt als een echte Fransman. In Nederland wordt er regelmatig naar hem getoeterd, over België gaan we het niet hebben, maar in Frankrijk lijkt alles gewoon te kloppen en schiet het lekker op. Het is gezellig in de auto, ze hebben genoeg eten, drinken en snoep mee, de tijd vliegt voorbij. Alleen als ze even stiekem zitten te zoenen staat de tijd heel even stil.
Als ze aankomen staat de hele vriendengroep ze op te wachten. Chloé stelt iedereen aan Hielke voor maar hij kent iedereen al natuurlijk van de verhalen en video gesprekjes. Het voelt nu al vertrouwd. Hij begrijpt redelijk wat er allemaal gezegd wordt, het lukt hem nog niet om mee te praten, maar Chloé praat gewoon voor hem.
Ze logeren bij Laurent, niet omdat dit de beste vriend is van Chloé, maar omdat logeren daar het gemakkelijkst is. Hielke kan bij Laurent op de kamer en Chloé bij zijn zus.
Hielke heeft beloofd elke dag even te video bellen met thuis. Het is dat dit is afgesproken anders zou hij er niet de tijd voor nemen. Het is veel te gezellig en er is genoeg te doen. Maar even contact met thuis is ook wel gezellig merkt hij. Even weer Nederlands horen, even zonder problemen kunnen zeggen wat je bedoelt..
De week vliegt voorbij. Hoogtepunten zijn een dagje Parijs dat nog wordt overtroffen door een dagje EuroDisney. Voor de hele vriendengroep is dit leuk omdat ze er zelf ook niet zo vaak komen. En met zoveel pubers is eten natuurlijk iets dat ook veel tijd in beslag neemt. Boodschappen doen, of ergens even wat gaan eten, ze zijn er maar druk mee.
De moeder van Laurent moet naar Nederland voor haar werk en zou Chloé en Hielke meenemen terug naar Nederland. Het plan was om met de trein te gaan, maar de treinen rijden niet, er is weer eens een staking van het spoorweg personeel. Voor elk probleem zijn natuurlijk meerdere oplossingen. Na wat overleg met beide ouders over hoeveel de reis mag kosten, blijkt terug vliegen het beste (of beter gezegd het leukste). De moeder van Laurent en Chloé hebben nog nooit gevlogen en Hielke alleen met papa en mama, dus het wordt nog een heel avontuur!
3 reacties op “19. Nantes”
Al eerder zei ik het tegen je Mark, je bent een rasechte schrijver! En zo uit de losse hand. Wat een fantasie moet je dan hebben, maar ook het neer kunnen zetten! Als ik 2 tellen zit te lezen ben ik al helemaal in het verhaal.
En ik wil je niet opjagen hoor, maar kijk al uit naar het vervolg! 👩🦳👋💋
Weer leuk het hele Frans/Nederlands gedoe onderweg, maar ook met elkaar, te lezen😄
Nu nog samen vliegen…
Mamma kan toch zeker wel komen met de Chinook Helicopter! Geintje🤣
De tijd vloog voorbij, maar stond toch even stil, en niet door een file😉 goed gevonden Mark. Zo geef je het puberleven goed weer, net als in je hele verhaal trouwens.
Het boekje van de mol gaf ik aan de kleinkinderen, zo leuk! Maar de Gruffalo vind ik geweldig. De luisterversie die je bij Storytel kunt horen zelfs briljant. Verveelt nooit.
Wie van jullie gaat je eigen verhaal voorlezen?